Anayasaya aykırı bir "Jim Crow Jürisi" onu ömür boyu hapse gönderdi. Yeni bir yasa onu orada tutmayı amaçlıyor.
1980 yılında Lloyd Gray tecavüz suçundan yargılandığında, iki jüri üyesi suçlu olduğuna inanmadı ve beraat kararı verdi. Bugün, bölünmüş jüri kararı, yargılamanın düşmesine ve muhtemelen Gray'in özgürlüğüne yol açardı. Ancak o zamanlar Louisiana'da, Mississippi Nehri kıyısında kurulu kırsal bir topluluk olan Tunica'dan 19 yaşındaki genç için müebbet hapis cezası anlamına geliyordu.
Her zaman masumiyetini savunan Gray, sonraki kırk yılı Angola'daki Louisiana Eyalet Cezaevi'nde geçirdi. Bu süre zarfında her şeyini kaybettiğini söyledi. Parmaklıklar ardındayken, bir süreliğine tutulduğu cezaevinde gardiyan olan annesinin demansa yakalandığını ve 2020 yılında öldüğünü öğrendi. Cezaevi yetkilileri, annesinin cenazesine katılmasına izin vermedi.
Aynı yıl, ABD Yüksek Mahkemesi, yalnızca Louisiana ve Oregon'da yasal olan oybirliği sağlamayan jüri kararlarının anayasaya aykırı ve beyaz üstünlüğünü korumak için tasarlanmış, içsel olarak ırkçı bir yasaya dayalı olduğunu kararlaştırdı.
Bundan sonra, artık Lloyd Gray'ler olmayacaktı.
Ancak gerçekte, New Orleans merkezli kar amacı gütmeyen bir ceza adaleti reformu örgütü olan Adaletin Vaadinin Girişimi'ne göre, bölünmüş jüriler tarafından mahkum edilen ve hala hapiste olan 1.000'den fazla Louisiana sakini var. Yüksek Mahkeme, onlarınki gibi davaların bundan sonra anayasaya aykırı olduğunu söylese de, uzun zaman önce mahkum edilenlerle ne yapılacağına dair kararı eyaletlere bıraktı. Ve yalnızca Louisiana, onların parmaklıklar ardında kalmaları gerektiğini söylüyor.
ABD Yüksek Mahkemesi kararından iki yıl sonra, Louisiana Eyalet Yüksek Mahkemesi, yüzlerce on yıllar öncesine ait davanın yeniden yargılanmasının eyalet mahkemelerini meşgul edeceğinden korkan yerel savcılara boyun eğerek, bu mahkumlar için yeni yargılamalar yapmayı reddetti. Bu arada, muhafazakar eyalet Meclisi, davalarının yeniden incelenmesini gerektirecek tasarıları defalarca reddetti.
Bu, Gray ve kendisi gibi çoğu siyahi erkek olan kişilerin davalarının yeniden ele alınması için çok dar bir yol bıraktı. Mağduriyetlerinin yasa dışı bir şekilde sağlandığını -örneğin davada ırk temelli ayrımcılık varsa- ikna edici bir şekilde savunabilirlerse, bir savcıyla anlaşma yaparak serbest bırakılmalarını sağlayabilirlerdi. Ancak Cumhuriyetçi Vali Jeff Landry'nin isteği üzerine geçen yıl kabul edilen yeni bir eyalet yasası, yerel savcıların bu tür anlaşmalar yapma olanağını sınırlayarak, oybirliği sağlamayan jüriler tarafından hapse mahkum edilenler için kalan son yardım yolunu kesti.
Yasal uzmanların söylediğine göre, temel sorun, Yüksek Mahkemenin 2020 kararını, 2016 yılında yargıçların gençler için şartlı tahliyesiz müebbet hapis cezalarının bundan sonra ve halihazırda mahkum edilenler için de yasaklanması gerektiğini tespit ettiği Montgomery v. Louisiana davasında olduğu gibi geriye dönük uygulamamış olmasıdır.
Dahası, 2021 yılında ayrı bir kararla mahkeme, 2020 tarihli görüşünün, Gray'inki gibi, düzenli eyalet itiraz süreçlerinden geçmiş eski davalar için geçerli olmadığına karar verdi. Ancak Yargıç Brett Kavanaugh, mahkemenin çoğunluğu adına Oregon ve Louisiana'nın kendi başlarına geriye dönük yardım sunmakta özgür olduklarını yazdı.
Louisiana'nın aksine, Oregon Yüksek Mahkemesi eyaletteki tüm bölünmüş jüri mahkumiyetlerini iptal etti; ardından savcılar, oybirliği sağlamayan jüriler tarafından mahkum edilen mahkumların çoğuna azaltılmış cezalarla anlaşma teklif etti. Verite News ve ProPublica, Oregon Adalet Bakanlığı'nın anayasaya aykırı olduğunu iddia eden davalar açan kişilerin 2018 tarihli listesine dayanarak yaklaşık 760 mahkumun oybirliği sağlamayan jüriler tarafından mahkum edildiğini tahmin etti.
Portland, Oregon'daki Lewis & Clark Hukuk Fakültesi'nde profesör olan ve eyaletin bölünmüş jüri sisteminin sona ermesi için yıllarca mücadele eden Aliza Kaplan, “Düzeltmemiz gereken yasal sistemimizde birçok adaletsizlik var. Ve yine de, burada çok açık ve net bir konu var ki, doğru olanı yapma konusunda hepimizin üzerine düşüyor,” dedi.
“Louisiana'ya baktığımda, gerçekten yürek burkucu.”
Landry yönetimi, yorum taleplerine yanıt vermedi.
Louisiana Bölge Savcıları Birliği'nin yürütme direktörü Zach Daniels, Landry'nin yasasını destekleyen grubun, geçmişteki tüm bölünmüş jüri kararlarının bozulmasını isteyen ceza adaleti reformcularıyla uzlaşmaya çalıştığını söyledi. Buna, oybirliği sağlamayan jüriler tarafından mahkum edilenlerin davalarının iptal edilmesi veya yeniden incelenmesi yerine şartlı tahliye başvurusunda bulunma olanağı sağlayan alternatif bir seçenek de dahildi. Ancak bazı milletvekilleri ve ceza adaleti reformu savunucuları, planın öngördüğü gibi, Landry tarafından atanan özel bir şartlı tahliye komitesinin önüne çıkma fırsatını, anayasaya aykırı bir şekilde hapse mahkum edilenler için bir uzlaşma olarak görmedikleri için bu seçeneği reddetti.
Avukatlarının söylediğine göre, Gray'in özgürlük için davası özellikle güçlü, çünkü mahkumiyetine ırkçı kin duygusunun yol açtığına dair iyi kanıtlar var. Geçen yıl, beraat kararı veren iki jüri üyesinin siyahi olduğunu keşfettiler - bu gerçek mahkeme kayıtlarında görünmüyor. Ve birinin orijinal bölge savcısı dosyasının sağ üst köşesine bir gamalı haç çizdiğini.
Ayrıca, mağdurun hayatta kalan tek aile üyesi, bölge savcısının ofisine Gray'in serbest bırakılmasını "tam olarak desteklediğini" söyledi. Yorum için ulaşılamadı.
New Orleans Bölge Savcılığı, Landry'nin 2023 seçiminden önce Gray'in serbest bırakılmasını sağlamak için olası bir anlaşma hakkında Gray'in hukuk ekibiyle görüşmelerde bulunuyordu. Ancak valinin savcıların bu tür anlaşmalar yapmasını kısıtlayan yeni yasası, Gray'in günlerinin kalanını Angola'da geçirmesini sağlayabilir. Mahkemedeki mevcut davası, Salı günü Orleans Parish Ceza Bölge Mahkemesinde tekrar ele alınacak ve bir yargıç, Landry'nin yasasının Gray'in davasında geçerli olup olmadığına karar verecek.
Şimdi 65 yaşında olan Gray, cezaevinin Verite News ve ProPublica'nın onunla doğrudan röportaj yapma isteklerini reddetmesi nedeniyle avukatı aracılığıyla, "Müebbet hapis cezasıyla hapse gönderildiğinizde, sizi buraya ölmeye gönderirler," dedi. "45 yıl sonra, buraya girdiğim günden daha fazla özgürlüğe yaklaşmadım."
"Jim Crow Jürileri"
Louisiana, 14. Değişikliğe yanıt olarak, oybirliği sağlamayan kararlara veya burada bazen "Jim Crow jürileri" olarak adlandırılan kararlara izin vermeye başladı; bu değişiklik, eski köleler de dahil olmak üzere siyahi vatandaşların yasa önünde eşit koruma hakkına sahip olmasını sağladı. Bu, diğer şeylerin yanı sıra, jürilerde görev yapma hakkını da içeriyordu. O zamana kadar Louisiana, ceza mahkumiyetleri için oybirliği kararı gerektiriyordu. Ancak eyalet milletvekilleri, tek bir siyahi jüri üyesine 11 beyaz kişinin iradesini baltalama gücü vermek istemediler.
1898 anayasa kurultayında, Louisiana'nın seçilmiş yetkilileri, ceza mahkumiyeti için eşiği 12 oyundan 9'a düşürdü (ve 1973'te 10'a çıkardı). Uygulamaya karşı Yüksek Mahkeme kararında, bir komite başkanının bu hükmün "beyaz ırkın üstünlüğünü tesis etmek" amacıyla getirildiği belirtildi.
1934 yılında Oregon da aynı şeyi yaptı ve bölünmüş jüri kararlarının kullanımını onaylayan tek diğer eyalet oldu. (Oregon, yüksek profilli bir Protestan adamın ölümünde bir Yahudi adamın cinayet yerine adam öldürme suçundan mahkum edilmesi nedeniyle kamuoyunda oluşan öfkenin ardından yasasını kabul etti.)
Aralık 1980'deki Gray'in yargılamasındaki jüri kararı, Louisiana milletvekillerinin yaklaşık bir asır önce öngördüğü gibi gelişti.
Gray ve avukatlarına göre, savcılar başlangıçta Gray'i ağırlaştırılmış tecavüzle suçladıktan sonra ona bir anlaşma teklif ettiler. Daha hafif bir suçtan suçlu bulunursa 10 yıl hapis cezası alacaktı. Ancak Gray teklifi reddetti ve masumiyet iddialarında asla tereddüt etmedi. Bölge savcılığı, önerilen bir savunma anlaşmasının kaydının olmadığını söyledi.
Onu tecavüzle suçlayan kadın Dianna Knockum ile Gray, altı ay önce Çarşamba gecesi yaşanan olayların tamamen farklı versiyonlarını sunarak tek bir günde ifade verdiler. O zamanlar 19 yaşında olan Gray ve 33 yaşındaki Knockum, New Orleans'ın Hoffman Triangle semtindeki Club Hollywood adlı bir bara sıkça gittikleri için birbirlerini tanıyorlardı. Gray, Knockum'ın kendisine borçlu olduğu 15 dolar yüzünden barın dışında kavga ettiklerini iddia etti. Knockum ödemeyi reddedince, Gray iki kez yüzüne vurduğunu, ardından karşılıklı bir arkadaşlarının onları ayırdığını ve kendisini kulübe geri getirdiğini söyledi.
Knockum, Gray'in kendisine yönelik ilerlemelerini reddettiği için kızgın olduğunu iddia etti. Barın dışına çıktığı sırada onu takip ettiğini ve ardından kafasının arkasına sert bir cisimle vurduğunu söyledi. Knockum, Gray'in kendisini tecavüz ettiği terk edilmiş bir binada kendine geldiğini söyledi.
Yargılamada savcılar, Knockum'ın saldırganı olarak Gray'i tanımladığını ve doktorların kafasında morluklar bulduğunu belirtti. Gray'in savunma ekibi, onu suçla bağlayan fiziksel kanıt veya tanık eksikliğine ve Knockum'ın yaralanmalarının tecavüze uğradığını göstermediğine odaklandı. O zamanlar DNA testi yoktu ve kanıtlar daha sonraki inceleme için saklanmadı.
54 dakikalık görüşmelerden sonra jüri kararını verdi: 10 beyaz jüri üyesi suçlu, iki siyahi jüri üyesi Elizabeth Sensley ve Audrey Kaywood ise suçsuz oy kullandı. Gray'e şartlı tahliyesiz müebbet hapis cezası verildi.
New Orleans savcılarının 2024 tarihli bir mahkeme dosyasına göre, Knockum 20 yıldan fazla bir süre önce öldü.
Sensley ve Kaywood geçen yıl Gray'in avukatlarına verdikleri ifadelerde, jüri üyelerinin ırksal yapısının muhtemelen mahkumiyetine katkıda bulunduğunu söylediler. Sensley, jüri havuzunda çok sayıda siyahi insan olduğunu, ancak yalnızca ikisinin seçildiğini söyledi. Savcılık, üçüncü bir siyahi kişinin jüri üyesi olmasını engellemek için tek jüri seçimi reddi hakkını kullandı. O zamanlar siyahlar şehrin nüfusunun %67'sini oluşturuyordu.
Sensley, Gray'in hukuk ekibindeki bir soruşturmacıya, neredeyse tamamen beyaz jüride siyahi olmaktan nasıl hissettiğini anlatarak, "Sesimin önemli olmayacağını biliyordum," dedi. "Lloyd Gray'in hala hapiste olmasına inanamıyorum."
Kaywood, soruşturmacıya Gray'in masum olabileceği konusunda "güçlü bir his" yaşadığını söyledi. "Kocamla birlikte, ya yapmadıysa diye kendi kendime sordum. Dava beni derinden etkiledi," dedi. "Bir daha asla jüri üyesi olmak istemedim."
Her iki kadınla da iletişime geçilemedi.
Jürilerden siyahi insanları uzak tutmak, savcılar için çok önemliydi, çünkü devlete karşı daha "şüpheci" oldukları düşünülüyordu. Bölünmüş jüri kararlarıyla verilen mahkumiyetlerde, siyahi jüri üyelerinin beyaz jüri üyelerine göre muhalefet etme olasılığı 2,5 kat daha fazlaydı. Bu nedenle savcılar, beyaz jüri üyelerine göre iki katından fazla oranda potansiyel siyahi jüri üyelerini reddetmek için reddetme hakkını kullandılar.
Gray'in hukuk ekibi, mahkumiyetinin New Orleans'ta yoğun ırksal çatışmaların yaşandığı bir dönemde gerçekleştiğini belirtti. Birkaç yıl önce, David Duke önderliğindeki Ku Klux Klan, şehrin ilk siyahi belediye başkanına protesto etmek için Fransız Mahallesi'nden geçmişti. Bölge savcısının ofisini, 30 yıllık görev süresi ırksal yanlılık suçlamalarıyla lekelenen Harry Connick Sr. yönetiyordu. Ulusal Temize Çıkarılanlar Kayıt Defteri'ne göre, Connick'in bölge savcısı olarak görev yaptığı süre boyunca, 32 yanlış mahkumiyet vakası yaşandı ve bunların 27'sinde savcılık görevi kötüye kullanımı söz konusuydu. Yanlış mahkum edilenlerin %97'si siyahtı.
Ve yine de Connick, eski ABD Yüksek Mahkeme Yargıcı Ruth Bader Ginsburg'ün öfkesini çekerek, kadrosuna baskı yapmayı reddetti. Savcıların kanıtları gizlediği yanlış mahkumiyet davasının bir parçası olarak Ginsburg, 2011'deki muhalefetinde Connick'in savcıların delilleri savunmadan gizlemesinin beklendiği "Orleans Parish'te bir barut fıçısı" yarattığını söyledi. Ve bu ihlaller meydana geldiğinde, yazdı, "Connick hiçbir şey değiştirmeye gerek olmadığını savundu ve savcıları sorumlu tutma çabalarına, böyle yapmanın işini daha zorlaştıracağı gerekçesiyle karşı çıktı." Diğer sekiz yargıçtan beşi onunla aynı fikirde değildi.
Mahkumiyetinden sonra Gray, o zamanlar ülkenin en şiddetli cezaevlerinden biri olan Angola'ya gönderildi. 19 yaşındaki genç korkuyordu, ama yalnız değildi. Hapse girmesinden birkaç yıl önce annesi Ora Gray, Angola'da gardiyan olarak işe girmişti. Gece vardiyasında, kısa bir süre oğlunu barındıracak olan aynı hücre bloğuna bakan bir gözetleme kulesinde çalıştı.
Gray, her sabah erken kalkıp bir pencerenin yanına oturup yaklaşık 40 metre uzaktaki annesinin kulesine bakacağını söyledi. Ve her sabah annesi ona bakardı.
Gray, "Güvende olduğumu bildirmesi için orada oturuyordum," dedi.
Yaklaşık altı hafta sonra, Gray'in cezaevinin başka bir yerine nakledildiğini söyledi. Gray, cezaevi yetkililerinin onları ayırmak istediğini, annesinin kaçmaya çalışırsa ateş etmekten çekineceğinden korktuklarını varsaydı.
Ora Gray, 2012 yılında emekli olana kadar 30 yıldan fazla bir süre Angola'da çalıştı. Sekiz yıl sonra öldü. Suçluluk duygusuyla dolu Lloyd Gray, son yıllarında ona bakması ve uzaklaşırken elini tutması gerektiğini söyledi. Bunun yerine, annesinin cenazesine bile katılamadı.
Sistem, "renkli insanları benim içinde bulunduğum duruma sokmak için tasarlandı," dedi.
Geri Alınan Bir Anlaşma
Angola'da neredeyse kırk yıl geçirdikten sonra, Gray elinden geldiğince yerleşmişti. Öğretmen, büro görevlisi, tarla işçisi, mutfak görevlisi gibi çeşitli işler yaptı ve güvende kalmaya ve beladan uzak durmaya çalıştı. Ancak avukatlarına, hayatının onu nereye götürdüğü konusunda uzlaşmakta zorlandığını söyledi.
Gray'in kız kardeşi ona bir aile fotoğrafı gönderdi ve özellikle küçük çocukların kim olduğunu bilmiyordu. Onun dediği kadarıyla, kendisinden alınan her şey düşünüldüğünde bu en zor kısmıydı.
Ancak Gray'in umutları, ülke genelindeki ceza adalet sistemlerinin yoksul ve azınlık topluluklara karşı ağır bir şekilde eğildiği ve reform edilmesi gerektiği yönündeki artan bir görüşle birlikte iyileşmeye başladı. Hem eyalet hem de ulusal düzeyde bu hareket için bir dizi zafer, 2018'den başlayarak Gray'e umut verdi. O zaman Louisiana seçmenlerinin %64'ü, 1 Ocak 2019'dan sonra işlenen herhangi bir suç için oybirliği sağlamayan jürileri yasadışı kılan bir anayasa değişikliğini onayladı.
Değişiklik için mücadele edenler, kampanyalarını bu tür jürilerin eyaletin azınlık topluluklarına verdiği zarara odakladılar: Adaletin Vaadinin Girişimi'nin raporuna göre, siyahlar cezaevi nüfusunun %67'sini, ancak bölünmüş jüriler tarafından mahkum edilenlerin %80'ini oluşturuyor.
Bölünmüş jüri kararları ayrıca daha uzun hapis cezalarıyla da sonuçlandı. Raporda belirtildiğine göre, Louisiana'da bölünmüş jüriler tarafından mahkum edilen tüm mahkumların %62'si Gray gibi müebbet hapis cezası çekerken, genel cezaevi nüfusunun yalnızca yaklaşık %16'sı bunu yapıyor.
Bunun nedeni, bölünmüş jüri yasasının, savcılar için verebilecekleri en ağır suçlamaları vermeye teşvik yaratmasıydı. Daha kısa hapis cezaları taşıyan daha hafif suçlar, oybirliğiyle karar vermek zorunda olan altı kişilik bir jüri önünde yargılandı. Eski savcı ve eyalet senatörü Dan Claitor, 2018'deki oybirliği sağlamayan jüriler hakkındaki bir yasama oturumunda, sayıların sık sık kendisini sanıkları "altıdan altısına göre mahkum etmekten daha kolay olduğu için 12'den 10'uyla mahkum etmek için" ağır suçlamalarla suçlamaya yönlendirdiğini söyledi.
Oybirliği sağlamayan jürileri yasaklayan Louisiana'nın seçmen referandumu önemli bir zaferdi, ancak Gray gibi halihazırda mahkum edilen insanların durumunu ele almak için çok az şey yaptı. Ve sonra, iki yıl sonra, Ramos v. Louisiana davasında, ABD Yüksek Mahkemesi, 6-3 oyla bölünmüş jüri kararlarının Adil Yargılanma hakkını güvence altına alan Altıncı Değişikliği ihlal ettiğine karar verdi.
Çoğunluk görüşünde, Başkan Donald Trump tarafından mahkemeye atanan Yargıç Neil Gorsuch, bölünmüş jüri kararlarının kökeninin "Ku Klux Klan'ın yükselişine ve ırksal, etnik ve dini azınlıkların etkisini azaltma çabalarına kadar takip edilebileceğini" yazdı. Louisiana'da, yazdı, amaç "Afrika kökenli Amerikalı jüri hizmetinin anlamsız olmasını sağlamaktı."
Sonraki aylarda, Adaletin Vaadinin Girişimi, bölünmüş jüriler tarafından mahkum edilen 1.049 Louisiana mahkumu için temyiz başvurularında bulundu. Bunların yüzlercesi, Gray'in davası da dahil olmak üzere, yeni bir bölge savcısı Jason Williams'ın yeni seçildiği New Orleans'ta açıldı.
Williams, Ocak 2021'de göreve başladı ve ülke genelindeki ilerici savcıların dalgasından biriydi. Yanlış mahkumiyetler, aşırı cezalar veya ırksal önyargı içeren potansiyel olarak sorunlu davaları ortadan kaldırmaya ve yeniden gözden geçirmeye yemin etti. Ayrıca bölünmüş jüri kararlarını da ele aldı.
Göreve başladıktan birkaç gün sonra, Williams bir yurttaşlık hakları bölümü kurdu ve onu yönetmesi için Innocence Project New Orleans'ın eski başkanı Emily Maw'ı işe aldı. Bölge savcılığına göre, Temmuz 2024 itibariyle bölüm, 150'si oybirliği sağlamayan jüriler tarafından mahkum edilen 350'den fazla kadın ve erkeğin cezalarını kaldırdı veya azalttı.
2022'de, birimin savcıları Gray'in avukatlarına olası bir anlaşma önerdi: Gray ve avukatlarına göre, eğer zorla tecavüzden suçlu bulunursa serbest kalacaktı. Daha hafif suçun en fazla 40 yıl hapis cezası vardı; Gray zaten 41 yılını geçirmişti.
Bu tür anlaşmaların yakında Gray gibi kişilerin özgürlük için sahip olacağı tek fırsat olduğu ortaya çıkacaktı. Gray'e bir anlaşma teklif edildiği yıl, eyaletin en yüksek mahkemesi, oybirliği sağlamayan jüriler konusundaki federal yasağın geriye dönük olmadığına 5-2 oyla karar vererek, Adaletin Vaadinin Girişimi'nin tahminlerine göre bölünmüş jüriler tarafından mahkum edilen 1.000'den fazla kişinin mahkemede yargılanmasını engelledi.
Louisiana Yüksek Mahkemesi'nin tek siyahi üyesi Yargıç Piper Griffin muhalefet ederek şu ifadeleri kullandı: "Bu tür mahkumiyetler 1898'de ırkçıydı. 1975'te ırkçıydılar. Bugün de ırkçıdırlar."
Eyaletin geçmişteki tüm bölünmüş jüri kararlarını bozmaması gerektiği konusunda çoğunlukla aynı fikirde olmasına rağmen, Yargıç James Genovese kısmi muhalefetinde, kararlarının "ırksal kinle kirlendiği" gösterilebilen mahkumların "mahkumiyet tarihlerinden bağımsız olarak yardım alma hakkına sahip olması gerektiğini" yazdı. Özellikle, bir siyahi jüri üyesinin sanığı beraat etmesi durumunda yeni yargılamalar yapılmasını önerdi.
Louisiana'nın geriye dönük uygulamayı reddetmesi, Gray'e yapılan anlaşma türüne önem verdi. Ancak bu anlaşma kesinleşip mahkemeler tarafından onaylanmadan önce, Kasım 2023'te Louisiana'da Landry'nin vali seçilmesiyle büyük bir siyasi değişim yaşandı.
Sert suç politikası platformunda seçim kampanyası yürüten eski polis memuru ve eyalet başsavcısı, idamları hızlandırmaya, daha ağır cezalar vermeye ve suçlularla "uyanık bir yakala-bırak oyunu oynamakla" suçladığı "uyanık bölge savcılarının" saltanatına son vermeye yemin etti.
Görev süresinin ilk birkaç ayı içinde, Mart 2024'te Landry, bölge savcılarının mahkumların mahkumiyetlerini post-conviction relief yoluyla sorgulamaları için iki yıllık süreyi kaldırmalarını yasaklayan 10. Kanunu imzaladı. Bu tür bir feragat, genellikle Gray'inki gibi on yıllar öncesine ait davaları yeniden canlandırmak için gereklidir.
1 Ağustos 2024'te yürürlüğe girmesi planlanmıştı.
Dosyadaki Gamalı Haç
Gray ve avukatları için zaman daralıyordu. Siyasi iklimdeki ani değişiklik göz önüne alındığında, Gray'in davasının haksız olduğunu gösteren ek kanıtlar ortaya çıkarmanın, serbest bırakılma şansını artırmak için gerekli olduğuna inanıyorlardı. Ve Williams'ın eski davaları yeniden soruşturma çabalarından vazgeçme yeteneğini kaybetmeden önce bunu yapmak zorundaydılar.
Aynı ay, Landry 10. Kanunu imzaladığında ilk fırsatı yakaladılar. O zaman bölge savcısının ofisinden, daha önce hiç görmedikleri Gray'in orijinal 1980 tarihli dava dosyasını istediler ve aldılar.
2021'den 2024'e kadar Gray'in avukatı olan Colin Reingold, Gray'in serbest bırakılmasını sağlamaya yardımcı olabilecek herhangi bir gerçek olup olmadığını görmek için dosyayı gözden geçirdiğini, kapak sayfasını atladığını söyledi. Ardından, ekibindeki yeni belgeleri de inceleyen bir soruşturmacıdan gelen bir Slack mesajını hatırladı: Vay canına, ön kapağındaki gamalı haç gerçekten deli ediyor, değil mi?
Reingold, "Ne diyorsun?" dedi. "Hiç görmedim." "Ve sonra hemen savcılık dosyasına gidip açtım. Ve yani, kesinlikle belli."
1980'lerin başlarında tecavüzle suçlanan bir siyahi adamın dava dosyasına bölge savcılığındaki birinin Nazi sembolünü çiziyor olması, savcılığın motivasyonları hakkında önemli endişeler yaratıyor, dedi Reingold.
Reingold, "Bazı durumlarda, tüm süreci kirletebilecek inançlara sahip kötü kişilerin olduğundan her zaman şüphe edersiniz," dedi. "Ama bunun böyle siyah beyaz olarak bulabileceğinizi hiç düşünmezsiniz."
Bölge savcısının ofisi, gamalı haçın varlığını veya bir personel üyesinin 40 yıldan fazla önce çizmiş olabileceğini, savcıların Eylül ayındaki bir dosyalamada yadsımıyor. Jim Letten ve William O'Hara, Gray'in davasını yürüttüler. O'Hara 2007'de öldü. Daha sonra Louisiana'nın Doğu Bölgesi ABD savcısı olarak görev yapacak olan Letten, yorum taleplerine yanıt vermedi.
Bölge savcılığının sözcüsü Keith D. Lampkin, Verite News ve ProPublica'ya, "Ofisimiz, Bay Gray'in dava dosyasının mikrofilmli bir kopyasında aşağılayıcı bir sembolün göründüğünü kabul ediyor," dedi. "Sembolü kimin ve ne zaman çizdiğini gösteren bir kayıt yok."
Gamalı haç, Gray'in ırksal önyargı iddiaları için önemliydi, ancak iki ay sonra, Haziran 2024'te, Gray'i beraat etmesi için oy kullanan iki kişinin siyahi olduğu keşfi daha da önemliydi.
Şu anda Gray'i temsil eden Adaletin Vaadinin Girişimi'nden bir avukat olan Erica Navalance, bu yeni kanıt parçalarının, Genovese'nin kısmi muhalefetinde yeni bir yargılamayı tetiklemesi gerektiğini söylediği iki faktöre - ırksal önyargı ve bir siyahi jüri üyesinin beraat etmesi için oy kullandığının kanıtı - doğrudan değindiğini söyledi.
Bu bilgilerle donanan Gray'in avukatları, 10. Kanun yürürlüğe girmeden bir gün önce yeni bir itirazda bulundular. Williams'ın eski davaları yeniden soruşturma çabalarından vazgeçmesi için Landry'den giderek artan bir baskı altında olduğunu biliyorlardı, ancak bu yeni kanıtların ofisini sözünü tutmaya ve Gray'i serbest bırakmaya ikna edeceğini umuyorlardı.
Williams, geçen Eylül ayında bir yasama oturumunda muhafazakar rakiplerine açıkça geri adım atmayı reddetti ve şehrin uzun süredir siyahi insanları yanlış mahkum etme tarihi görmezden gelemeyeceğini söyledi.
Williams, "New Orleans şehrinde kusurlu mahkumiyetleri seri üretim konusunda çok başarılı olduk ki, bence bu davaların dinlenmesini sağlamak zorundayız," dedi.
On bir gün sonra, Williams'ın ofisi Gray'in itirazına verdiği yanıtta beklenmedik bir pozisyon aldı. Dediler ki, elleri 10. Kanun tarafından bağlıydı ve artık kaçırdıkları süreleri kaldıramazlardı. Sonuç olarak, savcıların iddia ettiğine göre, Gray ömür boyu hapis cezasının geri kalanını çekecekti.
Bölge savcılığının ofisi, Orleans Parish Ceza Bölge Mahkemesi Yargıcı Robin Pittman'ın Kasım ayında Gray'in davasının bir parçası olarak 10. Kanun'a ilişkin yorumunun yanlış olduğunu belirtmesine rağmen bu pozisyonunu korudu. İtiraz 1 Ağustos'tan önce açıldığı sürece, Pittman'ın dediği gibi, süreleri kaldırabilme yeteneğine sahipti. Dört ay sonra, Louisiana v. Taylor davasında Louisiana Yüksek Mahkemesi aynı sonuca ulaştı.
Navalance, daha önce eyalet bölge savcıları derneğinin kendi yetkilerini elinden alacak bir yasa etrafında toplanmasına şahit olmadığını söyledi.
Navalance, “Sanırım amacımız adaletin sağlanmasıydı,” dedi. "Hepimizin Lloyd Gray'in işlemediği bir suçtan mahkum edildikten 45 yıl sonra eve dönmesi gerektiği konusunda anlaştığımızı sanıyordum."
Bölge savcılığının ofisi, Verite News ve ProPublica'ya verdiği yanıtta, Gray'in davasına verdiği yanıtın sadece yasal değişiklikleri yansıttığını söyledi. Lampkin, "Artık mahkemenin, Bay Gray'in başvurusunun bu usul gereksinimlerinin üstesinden gelip gelemeyeceğine karar vermesi gerekiyor," dedi.
Gray, son birkaç yıldaki olayların ani değişiminin -bir zamanlar özgürlüğe sahip olma umuduna sahip olmaktan kapının kalıcı olarak kapanacağından korkmaya kadar- "serap" gibi hissettirdiğini söyledi.
"Görüyorsun," dedi, "ama uzandığında, gerçekten orada değil."