Bugün öğrendim ki: Libya'yı ele geçirdiğinden beri kendisine "İslam Kılıcı" adı verilen törensel bir silah verildiği, "İslam'ın Koruyucusu" unvanının verildiği ve kendisini Osmanlı Halifelerinin otoritesinin varisi olarak gördüğü.
Benito Mussolini'nin Törensel Silahı
Bu madde törensel silahla ilgilidir. Film için bkz. İslam Kılıcı.
İslam Kılıcı (Arapça: سيف الإسلام, romanize: Sayf al-Islām; İtalyanca: Spada dell'Islam), 1937 yılında İslam'ın Koruyucusu (Arapça: حامي الإسلام, romanize: Hāmī al-Islām; İtalyanca: Protettore dell'Islam) ilan edilen Benito Mussolini'ye verilen bir törensel silahtı.
Tarih
[düzenle]
1934 yılında, İtalyan Libya'sının kurulmasından sonra, Mussolini, yerel nüfusa "İtalya'nın dördüncü kıyısının İtalyan Müslümanları" diyerek İslam ile karşılaştırılmaları teşvik eden bir politika benimsedi, camiler ve Kur'an okulları inşa etti, Mekke'ye giden hacılar için hizmet tesisleri hazırladı ve hatta Trablus'ta bir İslam Kültürü Lisesi kurdu. Görünürdeki insani niyetin ardında, Faşistler ve İslam dünyasının bazı kesimleri, Mussolini'nin politikasının Faşist İtalya ve İslam'ın ortak düşmanlarını, Fransa ve Birleşik Krallığı hedeflediğini fark ettiler.[1][2] Bu ortak çıkarlar, Fransa, Birleşik Krallık ve Amerika Birleşik Devletleri'nin baskın olduğu 1919 Versay Antlaşması'nın anlaşmalarına duyulan karşı koymadan kaynaklanıyordu; bu anlaşmalar ne İtalya'nın ne de bu İslam dünyasının bu bölümünün isteklerini tam olarak karşılamıştı.[1]
Arapların iyiliğini kazanmak ve ittifakı kendi lehine mühürlemek için, Mussolini, Kutsal Görüş ile Lateran Antlaşması'nı imzalayan biri olmasına rağmen, kendisine İslam'ın Koruyucusu unvanının verilmesine karar verdi.[3] Mussolini'nin yorumuna göre, İtalyan hükümeti Libya'da Osmanlıların yerini aldığından, bu unvan hukuken ona aitti, çünkü bir anlamda halifenin yetkisinin varisiydi.[4] 18 Mart 1937'de, Trablus'un eteklerinde, Mussolini, görkemli bir tören sırasında, Libya direnişine karşı İtalyan işgalini destekleyen önde gelen bir Berber olan Iusuf Kerisc'ten İslam Kılıcını aldı.[5][6][7] Top sesleri arasında ve 2.600 süvariden oluşan bir birliğin başında Trablus'a girdikten sonra, Mussolini Müslüman nüfusa yakınlığını yeniden teyit ederek "barış, adalet, refah ve Peygamberin yasalarına saygı" garantisi verdi.
Rejim medyasının onayına rağmen, tören, absürt ve paradoksal çağrışımları nedeniyle İtalyan halkı arasında gülünç tepkilere neden oldu.[8][9] Olayın fotoğraflarından biri, Mussolini'yi bir uşak tarafından dizgininden tutulan bir atın üzerinde gösteriyor ve resmi versiyonunda uşak silinerek Mussolini'nin kimsenin yardımına gerek kalmadan kendi atına binebildiği izlenimi yaratılmıştır.[10] Bu detay, genellikle totaliter rejimde kurulmuş olan sahtekarlık sanatının en tipik örneklerinden biri olarak gösterilir.[11]
Ertesi yıl, Mussolini onuruna Libya başkentinin ana meydanında bir at anıtı açıldı. Kaidesinde şu yazıyordu: "Benito Mussolini'ye, halkın barış yapıcısı, Libya topraklarının kurtarıcısı, dikkatli nüfus ve İslam Kılıcı'nın parıldadığı sergiler, Lictor işareti altında kaderi zorlayan bir sadakati kutsar."[12]
Arapça motiflerle süslenmiş, çift taraflı düz bir bıçak, sap ve masif altın kakmalarla donatılmış olan kılıç, Mussolini'nin emriyle Floransa'daki Picchiani e Barlacchi sanat firmasında yapılmıştı.[alıntı gerekli] 1937'den sonra kullanılmadı ve Mussolini'nin yazlık konutu Rocca delle Caminate'deki küçük bir cam kutusunda muhafaza edildi. 25 Temmuz 1943'te Rocca delle Caminate İtalyan direnişi tarafından yağmalanıncaya kadar değerli nesnenin izine rastlanmadı.[13]
Notlar
[düzenle]
Kaynakça
[düzenle]
Antonini, Sandro (1999). De Ferrari (yayıncı). Catene al pensiero e anelli ai polsi. Cenova, İtalya. ISBN 97-88-871722-17-7.
Cifarelli, Michele (2004). Rubbettino (yayıncı). Libertà vo' cercando... Diari 1934-1938. Soveria Mannelli, İtalya. ISBN 978-88-49806-98-4.
Ham, Anthony (2007). EDT (yayıncı). Libia. Torino, İtalya. ISBN 978-88-60401-52-6.
Lanna, Luciano; Rossi, Filippo (2003). Vallecchi (yayıncı). Fascisti immaginari. Floransa, İtalya. ISBN 978-88-84270-57-3.
Randazzo, Antonella (2008). Arterigere (yayıncı). L'Africa del Duce. I crimini fascisti in Africa. Varese, İtalya. ISBN 978-88-89666-27-2.
Romersa, Luigi (Eylül-Ekim 1994). "Benito e Rachele Mussolini nella tragedia". Storia Verità. No. 17.