Bugün öğrendim ki: Michael Schumacher, bir hatanın ardından rakibi Damon Hill'e bilerek çarparak 1994 F1 Sürücüler Şampiyonası'nı kazandı. Bu, ikisini de emekli olmaya zorladı ve Damon Hill'in puan sıralamasında onu geçemeyeceğini garantiledi.
1994 Formula 1 Dünya Şampiyonası'nın On Altıncı Yarışı
1994 Avustralya Grand Prix, 1994 Formula 1 Dünya Şampiyonası'nın 16. ve son yarışı
← Önceki yarışSonraki yarış →
Yarış detaylarıTarihResmi ad LIX Adelaide Avustralya Grand PrixYerAdelaide Sokak Pisti
Adelaide, Güney Avustralya, AvustralyaPist Geçici sokak pistiPist uzunluğu 3.780 km (2.362 mil)Mesafe 81 tur, 306.180 km (191.362 mil)Hava Güneşli ve bulutluKatılım 132.000[1]Pole pozisyonuSürücü Williams-RenaultZaman 1:16.179En hızlı turSürücü Michael Schumacher Benetton-FordZaman 1:17.140 29. turdaPodyumBirinci Williams-Renaultİkinci FerrariÜçüncü McLaren-Peugeot
Tur liderleri
Motor sporları yarışı
1994 Avustralya Grand Prix (resmi adı LIX Adelaide Avustralya Grand Prix), 13 Kasım 1994'te Adelaide Sokak Pisti'nde düzenlenen bir Formula 1 motor yarışıydı. 1994 Formula 1 Dünya Şampiyonası'nın on altıncı ve son yarışıydı. 81 turluk yarışı, pole pozisyonundan start alan Williams takımından Nigel Mansell kazandı. 2024 itibariyle, bu, 40 yaş üstü bir Formula 1 pilotunun bir yarış kazandığı son zamandır. Gerhard Berger Ferrari ile ikinci, McLaren takımından Martin Brundle ise üçüncü oldu.
Yarış, kategorinin tarihindeki en trajik sezonlardan birinin kapanışı olmasının yanı sıra, iki şampiyonluk yarışmacısı Damon Hill ve Michael Schumacher'ı içeren ve her ikisinin de yarış dışı kalmasına ve Schumacher'in Dünya Şampiyonluğunu kazanmasına yol açan bir olayla da hatırlanmaktadır. Daha önce yedi kez Konstrüktörler Şampiyonu olan Team Lotus'un ilk versiyonunun bir Formula 1 Grand Prix'sinde son kez boy göstermesi de dikkat çekiciydi. Ayrıca Nigel Mansell'in Formula 1 kariyerindeki 31. ve son Grand Prix zaferi ve Williams'taki son yarışındaki son podyum bitişi oldu. 2024 itibariyle, bu, katılımcı sayısının start gridindeki yer sayısından fazla olduğu son Formula 1 yarışıydı. Bu ayrıca Christian Fittipaldi, Franck Lagorce, Michele Alboreto, Hideki Noda, David Brabham, JJ Lehto, Paul Belmondo ve Larrousse takımının son Grand Prix'si olacaktı.
Rapor
[değiştir]
Arka plan
[değiştir]
Sezonun son yarışına girerken, Benetton pilotu Michael Schumacher 92 puanla Sürücüler Şampiyonası'nda liderliği, Williams pilotu Damon Hill ise 91 puanla Schumacher'ın bir puan gerisinde ikinci sırada yer alıyordu. Williams 108 puanla Konstrüktörler Şampiyonası'nda liderliği, Benetton ise 103 puanla 5 puan geriden takip ediyordu. Dolayısıyla her iki şampiyonluk da hala belirsizdi ve son turda belirlenecekti.
Yarış
[değiştir]
Schumacher, startta liderliği ele geçirdi, Hill ise onun arkasında ikinciydi. İki pilot arasındaki sıra 36. tura kadar aynı kaldı. Hill, Schumacher'ı yakalamaya çalışırken Benetton pilotu Doğu Teras virajında pist dışına çıktı, sağ taraf tekerlekleriyle duvara çarptıktan sonra pistiye geri döndü.[2] Hill pistin beşinci virajını dönerken Schumacher önüne sola doğru çekti. Sonraki virajda Hill, Schumacher'ı geçmeye çalıştı; Schumacher içeriye döndüğünde ikisi çarpıştı. Schumacher anında yarış dışı kaldı. Hill yarışı sürdürmeye çalıştı ve hemen pitlere girdi, ancak aracın ön sol süspansiyon mafsalında oluşan onarılamaz hasar nedeniyle yarıştan çekildi. İki pilot da puan alamadığı için Schumacher şampiyonluğu kazandı.[3]
Schumacher ve Hill yarış dışı kaldıktan sonra, Nigel Mansell yarışın liderliğini ele geçirdi. Mansell ikinci pit stopuna kadar liderliği korudu. Mansell pitlere girdikten sonra Berger liderliği ele geçirdi ve ikinci pit stopundan sonra da liderliği korudu. 64. turda Mansell, Berger'i geçerek yarışın liderliğini geri aldı. Mika Häkkinen, son turlarda takım arkadaşı Brundle ve Barrichello'nun arkasında 5. sırada ilerliyordu, ta ki 77. turda frenleri arıza yapana ve onu geriye doğru duvara çarparak yarış dışı bırakan bir kaza yaşayana kadar; ancak 12. sırada sınıflandırıldı. Mansell yarışın geri kalanında liderliği koruyarak yarışı kazandı, Berger ikinci ve Brundle ise Barrichello, Panis ve diğer Ferrari'den Jean Alesi'nin önünde üçüncü oldu ve ilk 6'yı tamamladı. Mansell'in zaferi, 1970'teki Jack Brabham'dan bu yana 40 yaş üstü bir pilotun Formula 1 yarışını kazandığı ilk zamandı. 2025 itibariyle, Mansell, 40 yaş üstü bir Formula 1 Grand Prix'sini kazanan son pilot olmaya devam etmektedir.
Yarış sonrası
[değiştir]
Schumacher, Şampiyonluğu kazanmasına rağmen, birçok Formula 1 içinden gelen kişiler tarafından olaydan sorumlu tutuldu.[4] Soruşturma sonucunda yarış hakemleri olayı bir yarış kazası olarak değerlendirdi ve Schumacher hakkında herhangi bir işlem yapmadı. 25 yaşında Schumacher, Almanya'nın ilk Formula 1 Dünya Şampiyonu oldu (ölümünden sonra 1970 Dünya Şampiyonu olan Jochen Rindt'in evlat edindiği ülke Avusturya için yarıştığı göz önüne alındığında), ancak son derece tartışmalı koşullar altında. Schumacher, çarpışmanın bir yarış kazası olduğunu her zaman savundu, bu görüş özellikle Birleşik Krallık'ta medyada büyük bir şüpheyle karşılandı. Schumacher, Birleşik Krallık kamuoyu tarafından olaydan sorumlu tutulmuştur. 2003 yılında BBC, Adelaide olayının da aday gösterildiği "En Sporsuz An" için bir araştırma yaptı.[5] Hill'in 1994 sezonu ona 1994 BBC Yılın Spor Kişiliği ödülünü kazandırdı.[6]
Hill o sırada kasıtlı olarak ortaya çıkan tartışmaya karışmaktan kaçınmış olsa da, sonraki yıllarda Schumacher'ın ona kasıtlı olarak çarptığını açıkça suçladı.[7] Formula 1 yorumcusu Murray Walker, Schumacher'ın kazaya kasıtlı olarak neden olmadığını savunurken, yarışın eş yorumcuları eski Formula 1 pilotu Jonathan Palmer ve pit muhabiri Barry Sheene, kazanın tamamen Schumacher'ın hatası olduğunu savundu. Williams takımından Patrick Head, 1994 yılında F1 Racing dergisine "Williams, Michael'ın kötü oyun oynadığından zaten %100 emindi" ancak Schumacher'ın şampiyonluğunu protesto etmediler çünkü takım hala Ayrton Senna'nın ölümünün üstesinden geliyordu, Schumacher da ölümünden sonra San Marino Grand Prix'sinde ölümünü andı.[8]
Sınıflandırma
[değiştir]
Sıralama
[değiştir]
Poz No Sürücü Takım Q1 Zamanı Q2 Zamanı Fark 1 2 Nigel Mansell Williams-Renault 1:16.179 1:33.988 2 5 Michael Schumacher Benetton-Ford 1:16.197 1:32.627 +0.018 3 0 Damon Hill Williams-Renault 1:16.830 1:33.792 +0.651 4 7 Mika Häkkinen McLaren-Peugeot 1:16.992 1:35.432 +0.813 5 14 Rubens Barrichello Jordan-Hart 1:17.537 1:37.610 +1.358 6 15 Eddie Irvine Jordan-Hart 1:17.667 Zaman yok +1.488 7 6 Johnny Herbert Benetton-Ford 1:17.727 1:35.712 +1.548 8 27 Jean Alesi Ferrari 1:17.801 1:33.905 +1.622 9 8 Martin Brundle McLaren-Peugeot 1:17.950 1:36.246 +1.771 10 30 Heinz-Harald Frentzen Sauber-Mercedes 1:17.962 1:35.623 +1.783 11 28 Gerhard Berger Ferrari 1:18.070 1:33.818 +1.891 12 26 Olivier Panis Ligier-Renault 1:18.072 1:36.222 +1.893 13 4 Mark Blundell Tyrrell-Yamaha 1:18.237 1:35.462 +2.058 14 12 Alessandro Zanardi Lotus-Mugen-Honda 1:18.331 1:39.179 +2.152 15 3 Ukyo Katayama Tyrrell-Yamaha 1:18.411 1:36.628 +2.232 16 24 Michele Alboreto Minardi-Ford 1:18.755 1:36.498 +2.576 17 29 JJ Lehto Sauber-Mercedes 1:18.806 1:36.245 +2.627 18 23 Pierluigi Martini Minardi-Ford 1:18.957 1:36.257 +2.778 19 9 Christian Fittipaldi Footwork-Ford 1:19.061 1:35.790 +2.882 20 25 Franck Lagorce Ligier-Renault 1:19.153 1:37.393 +2.974 21 10 Gianni Morbidelli Footwork-Ford 1:19.610 1:35.136 +3.431 22 11 Mika Salo Lotus-Mugen-Honda 1:19.844 1:43.071 +3.665 23 19 Hideki Noda Larrousse-Ford 1:20.145 1:47.569 +3.966 24 31 David Brabham Simtek-Ford 1:20.442 Zaman yok +4.263 25 20 Jean-Denis Délétraz Larrousse-Ford 1:22.422 1:44.155 +6.243 26 32 Domenico Schiattarella Simtek-Ford 1:22.529 Zaman yok +6.350 DNQ 33 Paul Belmondo Pacific-Ilmor 1:24.087 Zaman yok +7.908 DNQ 34 Bertrand Gachot Pacific-Ilmor 7:40.317 Zaman yok +6:24.138 Kaynaklar:[9][10][11]
Yarış
[değiştir]
Poz No Sürücü Takım Turlar Zaman/Yarış dışı Kaldı Başlangıç Puan 1 2 Nigel Mansell Williams-Renault 81 1:47:51.480 1 10 2 28 Gerhard Berger Ferrari 81 + 2.511 11 6 3 8 Martin Brundle McLaren-Peugeot 81 + 52.487 9 4 4 14 Rubens Barrichello Jordan-Hart 81 + 1:10.530 5 3 5 26 Olivier Panis Ligier-Renault 80 + 1 tur 12 2 6 27 Jean Alesi Ferrari 80 + 1 tur 8 1 7 30 Heinz-Harald Frentzen Sauber-Mercedes 80 + 1 tur 10 8 9 Christian Fittipaldi Footwork-Ford 80 + 1 tur 19 9 23 Pierluigi Martini Minardi-Ford 79 + 2 tur 18 10 29 JJ Lehto Sauber-Mercedes 79 + 2 tur 17 11 25 Franck Lagorce Ligier-Renault 79 + 2 tur 20 12 7 Mika Häkkinen McLaren-Peugeot 76 Frenler/Kaza 4 Çekildi 24 Michele Alboreto Minardi-Ford 69 Süspansiyon 16 Çekildi 4 Mark Blundell Tyrrell-Yamaha 66 Çarpışma 13 Çekildi 20 Jean-Denis Délétraz Larrousse-Ford 56 Şanzıman 25 Çekildi 11 Mika Salo Lotus-Mugen-Honda 49 Elektrik 22 Çekildi 31 David Brabham Simtek-Ford 49 Motor 24 Çekildi 12 Alessandro Zanardi Lotus-Mugen-Honda 40 Gaz kelebeği 14 Çekildi 0 Damon Hill Williams-Renault 35 Çarpışma hasarı 3 Çekildi 5 Michael Schumacher Benetton-Ford 35 Çarpışma 2 Çekildi 32 Domenico Schiattarella Simtek-Ford 21 Şanzıman 26 Çekildi 3 Ukyo Katayama Tyrrell-Yamaha 19 Dönerek dışarı çıktı 15 Çekildi 19 Hideki Noda Larrousse-Ford 18 Yağ kaçağı 23 Çekildi 10 Gianni Morbidelli Footwork-Ford 17 Yağ kaçağı 21 Çekildi 15 Eddie Irvine Jordan-Hart 15 Dönerek dışarı çıktı 6 Çekildi 6 Johnny Herbert Benetton-Ford 13 Şanzıman 7 Kaynak:[12]
Yarış sonrası şampiyonluk sıralaması
[değiştir]
Kalın yazılar Dünya Şampiyonlarını göstermektedir.
Referanslar
[değiştir]