[hikaye] : Cehennemden 0. Oturum
Bugün evimde 0. seansı düzenledik, ben sadece oyuncuydum, DM değil. Grup tamamen ergenlerden oluşuyor ve birbirimizi az çok tanıyoruz.
DM herkesin gelmesinden bir saat önce geldi ve Luke'tan (sahte isim) bir arkadaşım aradı, gelip gelemeyeceğini sordu. Annesini ve ne kadar kontrolcü ve psikolojik olarak istismarcı olduğunu biliyorum. Luke DnD'yi çok seviyor, bu yüzden 0. seansa katılmasının sorun olmayacağını düşündüm.
Seansın başında, başka bir arkadaşım bana mesaj atıp Luke'un orada olup olmadığını sordu, annesinin nasıl biri olduğunu o da bildiği için evet dedim. Arkadaşım Luke'un annesine bunu söyledi ve Luke, annesi onu takip edemesin diye telefonunu evde bıraktığı için kendi kendine mesaj atmak için benim telefonumu kullanmak zorunda kaldı.
Annesi polise haber verip evime geleceğini tehdit ediyordu ve sürekli odadan girip çıkıp bu konuyu konuşuyorduk. Babası sonunda onu aldı ve gitti, ama 0. seans boyunca gerçekten eğlenceliydi ve grubu çok daha canlı hale getirdi.
Bu arada, başka bir oyuncu büyük gruplarla iyi başa çıkmıyor, neredeyse ağlayıp eve gitti. Bunun olabileceğini düşündüğüm için çok kötü değildi.
Şimdi kalıcı olarak bir oyuncu eksiğiz, yerine koyabileceğimiz tek kişiyi gerçekten tanıdığımız/sevdiğimiz Luke, ama Luke'un annesi benden nefret ediyor, onun benimle birlikte olmasına izin vermiyor ve kesinlikle düzenli olarak evime gelmesine izin vermeyecek.
0. seansın olaylarının diğer oyuncuların moralini gerçekten düşürdüğünü düşünüyorum ve çok kötü hissediyorum. Yani evet, 0. seansınız varsa arkadaşlarınızı eve çağırmayın.
Düzenleme: Açıklık getireyim, ihbarcı D&D oyununda yoktu, seans sırasında bana mesaj attı ama katılmadı.