Bugün öğrendim ki: 1970 yılında British Rail'in nükleer füzyonla çalışan gezegenler arası bir araç olarak tasarlanmış bir uçan daire için patent başvurusunda bulunduğu. Başlangıçta bir kaldırma platformu olarak önerilmişti ve patent başvurusu yapıldığında uzay seyahati için büyük bir yolcu gemisi haline gelecek şekilde revize edilmişti.
İngiliz Demiryolları tarafından önerilen uzay aracı tasarımı
Resmen sadece uzay aracı olarak bilinen İngiliz Demiryolları uçan dairesi, Charles Osmond Frederick tarafından tasarlanmış önerilen bir gezegenler arası uzay aracıydı. Önerilen aracın kontrollü termonükleer füzyon ve diğer fütüristik teknolojiler gerektirdiğine rağmen, İngiliz Demiryolları adına Aralık 1970'te bir patent başvurusu yapılmış ve 21 Mart 1973'te kabul edilmiştir.
Amaç
[değiştir]
Uçan daire başlangıçta bir kaldırma platformu önerisi olarak başlamıştır. Ancak proje revize edilmiş ve düzenlenmiş olup, patent başvurusu yapıldığında gezegenler arası seyahat için büyük bir yolcu aracı haline gelmiştir.[1]
Tasarım
[değiştir]
Araç, aracın merkezindeki bir jeneratörde 1000 Hz'den fazla bir hızda rezonansı önlemek (ki bu araca zarar verebilirdi) için lazer ışınları kullanarak nükleer enerji darbeleri üreten nükleer füzyonla çalıştırılacaktı. Enerji darbeleri daha sonra bir nozuldan aracın alt tarafında uzanan bir dizi radyal elektrota aktarılır ve bu elektrotlar enerjiyi elektriğe dönüştürerek güçlü elektromıknatısların (patent mümkünse süper iletkenlerin kullanılmasını tanımlar) oluşturduğu bir halkaya iletirdi. Bu mıknatıslar, füzyon reaksiyonu tarafından yayılan atom altı parçacıkları hızlandırarak kaldırma ve itme sağlayacaktı.[2] Bu genel tasarım, çeşitli füzyon roket çalışmalarında kullanılmıştır.
Füzyon reaktörünün üzerinde bulunan kalın bir metal tabakası, yukarıdaki yolcuları reaktör çekirdeğinden yayılan radyasyondan korumak için bir kalkan görevi görecekti. Tüm araç, aracın ivmelenme ve yavaşlamasının sıfır yerçekimi koşullarında yerçekimini simüle edeceği şekilde pilot edilecekti.[2]
Jensen ve Son tarafından İngiliz Demiryolları adına 11 Aralık 1970'te bir patent başvurusu yapılmış ve 21 Mart 1973'te kabul edilmiştir.[2][3][4]
Patent, yenileme ücretlerinin ödenmemesi nedeniyle 1976'da sona ermiştir.[1]
Medya ilgisi
[değiştir]
Patent ilk olarak 31 Mayıs 1978'de New Scientist dergisinden Adrian Hope'un The Guardian'daki bir makalesinde medyanın dikkatini çekmiştir. 11 Temmuz 1982'de, yaz mevsiminin sakin döneminde The Daily Telegraph'ta da bir kez daha bahsedilmiştir. Railway Magazine, Mayıs 1996 sayısında yolcuların her şeye rağmen "kızartılacağını" söyleyerek bundan bahsetmiştir.[5]
Patent 2006'da yeniden keşfedildiğinde, İngiliz basınında geniş çapta tanıtım kazandı. Bir grup nükleer bilim insanı tasarımları incelemiş ve bunların çalışamaz, pahalı ve çok verimsiz olduğunu açıklamıştır. Avrupa Uzay Ajansı'ndan Michel van Baal, "Planlara baktım ve bana hiç ciddi görünmüyorlar" diyerek, aracın nükleer füzyon ve yüksek sıcaklık süper iletkenleri gibi birçok teknolojisinin henüz keşfedilmediğini eklemiştir,[4] Beagle 2 sondası sorumlusu bilim insanı Colin Pillinger ise "Belgelere bakmasaydım inanmazdım" şeklinde alıntı yapılmıştır.[1]