[hikaye] : O adam™ tüm kampanya boyunca başımın tacıydı ve şimdi bir sonrakini mahvetmekle tehdit ediyor.

---

Uyarı: Uzun yazı geliyor.

Önce biraz bağlam: 4 oyunculuk grubumun baş DM'siydim ve iki yıla yakın bir süre oynadıktan sonra ilk kampanyamızı yeni bitirdik. Dürüst olmak gerekirse, inanılmaz keyifliydi—her anını sevdim... ya da en azından çoğunu.

Bakın, "o adam" olmanın ne demek olduğunu mükemmel bir şekilde somutlaştıran bir oyuncu var. Bobby, savaşta sırası gelmedikçe asla dikkat etmiyor. Uslu olmayan her NPC'ye saldırıyor, her kadın NPC'yi baştan çıkarmaya çalışıyor ve en kötüsü, son dakika sürekli iptal ediyor ve yeniden planlamayı reddediyor. Şimdi, ondan daha azının iyi bir şey olacağını düşünebilirsiniz, ancak oyuncularım herkes mevcut olmadığı sürece oynamamakta direniyorlar—"dalış bozuluyor"muş meğer.

İlk başta belki de sorun bendim diye düşündüm. Yeni bir DM olarak, dört kişilik bir grubu oyunun her ayağında tamamen meşgul tutmak oldukça zor. Bu yüzden uyum sağlamaya çalıştım. Her oyuncu farklı bir fraksiyona katıldığında, onlara etkileşim kurabilecekleri (hatta romantik ilişki kurabilecekleri) kişiselleştirilmiş NPC'ler ve takip edebilecekleri benzersiz hikaye çizgileri verdim. Herkes oyunun bu yönünden gerçekten keyif almış gibi görünüyordu—hatta sonunda NPC'lerden biri öldüğünde birlikte ağladık. Eh... Bobby hariç herkes. Fraksiyon lideriyle etkileşim kurmayı veya yan görevleri yapmayı açıkça reddetti, bunu saf ilgisizlik olarak yorumladım.

Belki de sosyal karşılaşmalar onun tarzı değil diye düşündüm, bu yüzden daha çeşitli savaş senaryolarına yöneldim ve gruba karakterlerine göre uyarlanmış büyülü eşyalar verdim. Herkes özelleştirilmiş eşyalarını kullanarak çok eğlendi—tekrar, Bobby hariç. Eşyalarının ne işe yaradığını asla hatırlamıyor gibiydi, yine de her seansta daha güçlü eşyalar alıp alamayacağını soruyordu. Bu noktada afalladım.

Sonunda, Bobby ile özel olarak konuşmaya ve oyunda kalıp kalmak isteyip istemediğini sormaya karar verdim. Belki de hepimiz gerçek hayatta arkadaş olduğumuz için sosyal olarak zorunluluk hissediyordu diye düşündüm. Şaşırtıcı bir şekilde, evet dedi. Ayrıca oyun için daha iyi hale getirebileceğim bir şey olup olmadığını sordum, ancak ne kadar sorarsam sorayım, sadece "memnunum" dedi.

Birkaç seans sonra, sorunlar daha da kötüleşti. Son dakika iki kez üst üste iptal etti ve katıldığı seansta o kadar dalgınmış ki savaşta sırasını bile oynamadı—sonra erken ayrıldı.

Ondan sonra, karakteriyle ilgili her şeyden zihnen çekildim. Fraksiyonunu kaldırdım. Bir NPC'ye tacizde bulundu mu? Muhafızlar geldi. Milyonuncu kadını baştan çıkarmaya çalıştı mı? Görmezden gelindi. Nadir durumlarda karakterinin ne yapabileceğini hatırladığında ve savaşta gerçekten yardım etmeye çalıştığında? Zararı saymadım—karşılaşmalar zaten gerçekten katılan oyunculara göre dengelenmişti. Çok çocukça biliyorum. Ama bir noktada, saygısızlık seviyesi insanın canını sıkıyor—özellikle her karakter için saatlerce harita, simge bularak, karşılaşmaları dengeleyerek ve benzersiz hikaye çizgileri yazarak vakit geçiren yeni bir DM için.

Sonunda kampanyanın sonuna ulaştık ve bütün gece gülüp ağladıktan sonra bölümü kapadık—şükürler olsun ki, olumsuz olanlardan daha fazla olumlu anımızla.

Ancak... hikayenin ikinci bir bölümü olabilir diye korkuyorum.

Yeni bir kampanya başlıyor ve oyuncularımdan biri DM görevini üstleniyor. İnanılmaz derecede heyecanlıyım—bu benim ilk kez oyuncu olmam ve yeni DM yaratıcı ve zeki biri, bu yüzden harika olacağını biliyorum.

Tek bir istisna dışında.

Bobby'yi davet etmeyi planlıyor ve sonunda özgür olduğumu düşündüğüm bir kampanyada onunla daha fazla zaman geçirmek fikrini şimdi dehşetle bekliyorum.

Bir tahta oyunu hakkında bu kadar acınası bir sızlanmayı okuduğunuz için teşekkür ederim. Buraya kadar geldiyseniz, sizden bir şey rica ediyorum: Ne yapmalıyım? Yeni DM'ye Bobby'yi dahil etmemesini mi söylemeliyim? Direnmeli miyim? Yoksa D&D'den tamamen uzak durmalı mıyım?

Şimdiden teşekkürler—ve uzun yazı için özür dilerim.

Özet: İki yıllık ilk kampanyamızın DM'siydim. Bir oyuncu (Bobby) sürekli olarak oyuna saygısızlık etti, seansları bozdu ve katılmayı reddetti. Beni tüketti. Şimdi yeni bir kampanya başlıyor, sonunda oyuncu olacağım—ama Bobby tekrar davet edildi. Bir şey söylemeli miyim yoksa sadece uzaklaşmalı mıyım?