[hikaye] : Bir çocuğun karakterini ölümüne doğru yıldırım hızıyla dalgalandırmaya çalıştığımda: vahşi şeklin tehlikesi
Hafiften komik bir şey: Cumartesi sabahı anne-baba ve çocuk oyunu oynuyoruz. Çocuklarımız üst ilkokuldan ortaokulun başına kadar Annihilation Mezarı oynuyorlar (çok zaman dinozorları evcilleştirmeye ve onlarla arkadaş olmaya çalışarak geçiyor. lol) DM'nin çocuğu Ay Çemberi'nden. Yüzlerce metre yükseklikte bir kulenin tepesindeyiz ve Druid, savaştığımız uçan dinozor insanlarına dönüşmüş. Bardenim bu diğer şakşakçıları havadan hipnotik desenle uzaklaştırmaya çalışıyor ama hepsi kurtuluyor. :(
Druid'in hangi uçan dinozor insana dönüştüğünü, DM'si olan babası üzerine küçük bir nokta koymasına rağmen takip edemiyorum. Kulenin kenarında iki kötü adam kalana kadar geliyorum ve hipnotik desenim daha önce işe yaramadığı için garantili hasar vereceğini düşündüğüm gökgürültüsü dalgasının iyi olacağına karar veriyorum. Bırakıyorum ve DM'imin, vahşi şeklindeki son 3 can puanı kaldığını bildiğim bu zavallı çocuğa kurtarma atışı yapmasını söylediğini duyuyorum. Arkadaşlar, ikinci vahşi şeklindeydi! Hangisi olduğunu unutmuştum. Başarısız olsaydı, kendini kurtarmak için bir şeye dönüşecek şekilde vahşi şekle girmesinin hiçbir yolu kalmazdı, 10 fit geri itilir, vahşi şekli bozulur ve bu yapının tepesinden düşerdi. Kurallara göre ölüm olurdu.
Kalbimin duracağını sandım. Bir anne olarak hedefim, karakterimin çocuk oyuncuları korumak ve iyileştirmek olmasıydı. Tüm ebeveynler, çocukların savaşırken ve isteksiz evcil velociraptorumuzun peşinden koşarken yardım etmeleri için karakterlerini iyileştirme büyülerine sahip şekilde kurdular. (Kavganın ortasında 2 çocuk druidimiz koşup onu kurtaracak.)
Bahamut'a şükürler olsun ki 18 yaptı, sadece hasar aldı ve Tabaxi şekline geri döndü ama kendimi çok kötü hissettim. DM çok komik buldu. Çocuk bütün olay için nazik davrandı.
Alınan ders: Saldırmadan önce druidlerin nerede olduğunu iki kez kontrol edin. Zarlar ters dönseydi, neredeyse bir korku hikayesi değil, gerçek bir korku hikayesi olurdu.