Tropikal bir adadaki kırsal bir köyde, iki kız kardeş okul otobüsleri için bir otobüs durağında yalnız görüldü. Otobüs 20 dakika sonra geldiğinde, ikisinden de eser yoktu.
(BAŞLIK: Beklenen ... Saipan Kız Kardeşleri Davası)
ns042'nin uluslararası davaları ele aldığım için uluslararası okuyucularımın dava önerileri istediği bu gönderi aracılığıyla önerdiği bu davaya teşekkür ederim.
Bu davada oldukça ikna edici bir şüpheli var ancak umarım suç, davayı aslında bir gizem olmaktan çıkarmayacak kadar açık değildir. Sonuçta, her şey dolaylı delillere dayanıyor ve başka bir şüpheli de var. Çünkü davada sadece isim gereği bir gizem varsa bu alt kategoriye yüklemeyi sevmiyorum.
İşte bu, ABD'deki ilk davam... biraz. Anglo küre ülkelerinin topraklarından gelen davalara her zaman istisna yapmaya hazırım ve işte şimdi bir tane var. Dahası, tam teşekküllü bir devlet olsa bile, burada hala çok sayıda dava olmadığından eminim.)
Faloma Luhk, 9 Şubat 2001'de As Teo adlı küçük bir köyde, Kuzey Mariana Adaları'nın bir parçası olan Saipain Adası'nda doğdu. 13 Şubat 2002'de kız kardeşi Maleina Quitugua Luhk doğdu. Eski polis memuru olan babaları, Mariana Adaları'nı Mikronezya'da iş için terk etti ve ailesiyle çok az iletişim kurdu. Bu arada anneleri, sonunda ABD'ye taşınmadan önce Guam'da yaşadı ve çalıştı.
Her iki ebeveynleri de onlarla aynı bölgede olmasa da, ailesi tarafından hala sevildikleri ve 2007'den beri büyükanne ve büyükbabalarıyla yaşadıkları söylenebilir. Kızların teyzeleri, amcaları ve kuzenleri de onu yetiştirmede rol oynadı. İkisi de komşu bir kasabada okudukları okulda kolayca birçok arkadaş edindiler.
25 Mayıs 2011'de iki kız kardeş o sabah uyandı ve okula hazırlandı. Uygun bir şekilde, otobüs durağı olan küçük bir çardak evlerinden sadece birkaç yüz metre uzaklıktaydı, bu yüzden yürüyüşü o kadar uzun değildi. İki kız kardeş otobüs durağında oturup beklemeye başladılar.
Saat 15:30'da okul bittiğinde, iki kız kardeş evlerine otobüs durağının evlerine yakınlığı nedeniyle nispeten hızlı bir şekilde dönmeliydiler. Ancak hiçbir yerde yoklardı. Büyükanne ve büyükbabaları endişelenmeye başladı. Otobüsü çok uzağa gitmeden durdurdular ve şoförle konuştular. Şoför, ikisinin binip binmediğini hatırlamıyordu, ancak hala otobüste bulunan tüm çocuklar büyükanne ve büyükbabalarına ikisinin hiç görülmediğini söyledi.
Otobüsü terk ettikten sonra, okula geri döndüler ve aradılar. Okulda, o gün hiçbir derslerine katılmadıkları söylendi. İki kız kardeş 06:10'da otobüs durağına gelmiş ve okul saat 15:30'da bitmişti. Okul alarm çalmadı ya da Faloma ve Maleina'nın velilerini nerede olduklarını sormak için aramadı. İki kız kardeş alarm çalınmadan 10-11 saatten fazla kayıp halindeydi.
Bu telefon görüşmesi sona erdiğinde, polise gitmek için hiç vakit kaybetmediler. Neyse ki polis, davayı ilk andan itibaren ciddiye aldı. İki kız için ada çapında bir uyarı yayınlandı ve aileleri kayıp kişiler için broşürleri yerel alana yerleştirmeye ve Perşembe pazarında geçene göstermeye başladı. Bu arada polis, ev ev aramalar ve sorgulamalar yapmaya başladı.
Broşürlerden sonuç alamayınca, otoyolların üzerinde gözden kaçırılması çok daha zor olan pankartlar asmaya başladılar. Polis ayrıca Faloma'nın okul günlüğünü/günlüğünü okudu, ancak kaybolması hakkında ipucu verebilecek hiçbir şey yazılmamıştı. Maleina'nın günlüğü yoktu.
Memurlar ayrıca otobüs durağına da gönderildi. Çardakta hiçbir şey yerinden çıkmamış veya bırakılmamıştı. Polis, otobüs durağından uzaklaşan izler gibi kaçış belirtisi veya bir mücadele belirtisi bulamadı. Onlara ne olmuş olursa olsun, otobüs durağında cevap bulamayacaklardı. Ancak bu, polislerin suç işlendiğine karar vermesini engellemedi. Davayı kaçırma olarak araştırdılar.
Görüşmelerinden, polis Faloma'nın kot pantolon ve beyaz bir bluz, Maleina'nın ise kot pantolon ve kelebek deseni olan açık yeşil bir gömlek giydiğini öğrendi. Polis bunu bültenlerine ekledi. Polis ayrıca onları bulmayı kolaylaştıracak bir şey daha öğrendi. Üzerlerinde giydikleri sırt çantalarının kayışlarında isimleri ve ev telefon numaraları yazılıydı.
Maleina'nın sırt çantası Dora the Explorer temalıyken, Faloma'nın sırt çantası koyu mor ve kayışlarında "Quitugua Luhk" yazıyordu. Faloma 1,52 metre boyunda ve 41 kilogram ağırlığında, Maleina ise 1,22 metre boyunda ve 29 kilogram ağırlığındaydı. Maleina'nın sol yanaklarında bir doğum lekesi vardı.
Polis ayrıca o sabah otobüste bulunan çocukları da takip etti ve onlarla konuştu. Onlara göre, Faloma ve Maleina geldiklerinde otobüs durağında beklemiyorlardı. İkisi saat 06:10'da otobüs durağındaki bir beton levha üzerinde son kez görülmüştü.
Okul otobüsü saat 06:30'da geldi. Kayıplarına ne sebep olmuş olursa olsun, 20 dakikalık bu zaman diliminde gerçekleşmiştir. Maalesef, yakınlarda birçok ev olmasına rağmen, yoğun bitki örtüsü, muhtemel tanıkların kız kardeşlerin başına ne geldiğini gizlemiş olabilir.
Yerel polis tarafından kendi başlarına takip edilen son yol, çöplüğü aramaktı. Ancak, oldukları kadar küçük bir departmandılar, oldukça zor ve yorucu olan çöp yığınından arama sürecinde ilerleyemediler.
Kuzey Mariana Adaları bir devlet olmasa da, ABD'nin bir ortaklık bölgesiydi. Bu, yerel polisin yalnızca Federal ABD kolluk kuvvetleri ile iletişime geçebileceği ve yardım isteyebileceği, aynı zamanda yetki ve kaynaklarını tam olarak kullanabileceği anlamına geliyordu.
Bir gün hiçbir şey elde edemedikleri 27 Mayıs'ta, yerel polis arayışı gerçekleştirmeye karar verdi. Yakında FBI, ABD Gümrük ve Sınır Güvenliği ve ABD Marşal Servisi ajanları, yerel polisin talebiyle Kuzey Mariana Adaları'na gönderildi. Homeland Security ve DEA'dan bazı araştırmacılar da katıldı.
Şimdi üç kurum da dahil olduğunda, iki kızın bulunmasında hiçbir fedakarlık yapılmadı. Çeşitli araştırmacılardan ve 500 gönüllüden oluşan bir arama ekibi, adanın her bir köşesini ve köşesini ararken, Saipan'ı çevreleyen plajlarda arama yapmak üzere su altı dalgıçlar da sevk edildi. ABD Donanması'ndan bir helikopter ve ABD Hava Kuvvetleri'nden bir C-130 uçağı yoğun ormanlar üzerinde uçtu ve bu ormanlar söz konusu oldu.
Özel olarak yoğun bir orman ortamında arama yapmak üzere eğitilmiş bir köpek, aramaya yardımcı olmak üzere Hawaii'den getirildi. Yerel polis, köpeğin mümkün olan en kısa sürede aramaya başlaması için karantina kurallarını kaldırdı.
Şüphelilere gelince, biyolojik ebeveynlerinden başlamak için başka nereden başlanır? Annesi, haberi duyunca Guam'dan gelen adada olmadığı için çok hızlı bir şekilde elendi. Bu arada, Hawaii'den bir FBI ajanı, babalarını sorgulamak için Mikronezya'daki Pohnpei'ye uçuruldu. Ajan, Mikronezya'dan, babasının da bir şüpheli olarak elendiğini söyledi.
Uyarılar ve bültenler ayrıca Guam, Hawaii ve hatta Washington Eyaleti ve Oregon gibi diğer adalar için de yayınlandı.
400'den fazla ayrı alan dikkatlice incelenmiş, hepsi iki kez incelenmiş ve 100 ipucu takip edilmişti. Terk edilmiş evleri ve yapıları da araştırdılar ve bazı özel konutları aramak için izin aldılar.
8 Haziran'da FBI, Saipan'ın kuzey ucuna, Marpi çöplüğünü kendileri ziyaret etmek için gitti. FBI ajanları, polis ve itfaiyecilerden oluşan 62'den fazla personel, iki kızın herhangi bir izini bulmak için çöplüğe bırakılan tüm çöpler ve atıklar arasında araştırmaya başladı. 30.000 kübik fit çöp kazılmıştı, ancak bu çaba yine de başarısızlıkla sonuçlandı. 11 Haziran'da çöplük aramasını durdurdular.
FBI ise bu sonuçtan memnundu. İki kızın hala hayatta olma olasılığı olduğunu ve çöplükte kalıntılarını bulamadıklarının bu inancı daha da güçlendirdiğini düşünüyordu.
Her şey söylendiğinde ve yapıldığında, Faloma ve Maleina'nın arayışı, Kuzey Mariana Adaları tarihindeki en büyük, en pahalı ve en kapsamlı kayıp şahıs araştırması oldu.
Sorgulamak için bazı tanıklarımız da vardı. Her Çarşamba, çöp kamyonları ve kamyonları çardaktan geçiyordu. 25 Mayıs 2011, tam da bir Çarşamba günüydü. O gün saat 05:45'te çardakta durmuşlardı, bu da ikisini görmedikleri anlamına geliyor, ancak söyleyecekleri şey yok değildi.
Bu tarihten bir hafta önce ve bir hafta önce, yani 18 Mayıs ve 11 Mayıs'ta, iki çöpçü, yakınlarda aynı gri Nissan pikap kamyonunu gördü. Özellikle 11 Mayıs'ta, kamyon otobüs durağına yakın Santa Lourdes tapınağının önüne park etmişti. Farları açık ve bekliyormuş gibi görünüyordu. Sonra 18 Mayıs'ta, kamyonun çardaka doğru gittiğini gördüler. Kamyonun yerel bir sakine ait olduğunu düşündüler ve bir şey olmadığını düşündüler.
Polis, diğer çöpçülerden kendi rotalarında bu kamyonu görüp görmediklerini görmek için konuştu, ancak hepsi gördüklerini söyledi. Saipan'daki çöpçüler, kız kardeşlerin herhangi bir izini aramak için zaman ayırıyordu.
Tapınak, bir şüpheliye ilişkin başka bir nokta haline geldi. 6 Mayıs'ta, bir tanık, otobüs durağına yakın tapınağın önünde tanımadığı bir adamın park halinde olduğunu gördü. Tanıklar adama yaklaştığında, o gün birini beklediğini ve ardından aceleyle ayrıldığını söyledi.
Ağır perdeli pencereleri olan beyaz bir dört kapılı araba kullanıyordu ve aracın ön sürücü tarafı ağır hasarlıydı. Adama gelince, yaklaşık 30 yaşında, kısa saçlı ve sol yanaklarında belirsiz bir doğum lekesi olan Pasifik Adalı olarak tarif edildi. Bu adamdan bir çizim yapıldı ve kısa sürede basına verildi. Polis, bu adamı Temmuz ayında buldu ve o gün birini beklediğini tekrar anlattı.
14 Ağustos'ta, Kagman'daki terk edilmiş bir kulübenin yanındaki boş bir arsada, hala bazı et parçaları olan insan kalıntıları bulundu. Buluşma, köpeklerden birinin kendi sahibinin bahçesine bacağından bir kemikle döndüğünden sonra gerçekleşti. Köpeğin sahipleri daha sonra yakın alanı aradı ve kalan cesedi buldu.
Kalıntıların orada üç ila dört hafta kaldığı tahmin ediliyordu. Ayrıca kıyafet parçaları, genç bir kızın iç çamaşırı ve bir çift şort da bulundu. Giysilerin varlığının tesadüfi olduğu söylendi, çünkü Faloma veya Maleina'ya ait olamayacak kadar eski ve büyüktü. Kemiklerin kendileri kopmuştu, ancak bu kemikleri dağıtan hayvanların sonucuydu ve gömülmüş gibi herhangi bir işaret yoktu.
Çoğu kişi, kayıp kızlara ait olduğu korkusunda oldu. Bu korkular, alt çenede yapılan diş muayenesinin yaklaşık 70 yaşında bir yaşlı erkek için göstergesi olduğu için uzun sürmedi. DNA testleri, kaybolduktan sonra kaybolan 72 yaşındaki Ricardo Muna Quitugua'ya ait olduğunu gösterdi.
Ricardo'nun kimlik kartı daha sonra olay yerinde bulundu. Yalnız yaşayan, tek başına yaşayan, iki hafta önce yürüyüş sırasında kaybolduğu kişiydi. Rutini, evinden CYC mağazasına gidip gazete almak, ardından Laolao Plajı'na gidip bir ağaç altında oturup gazete okumak ve son olarak evine geri dönmekten oluşuyordu.
Polis Ricardo'nun ölüm nedenini asla kamuoyuyla paylaşmadı, ancak ailesi bunun doğal olmadığına inanıyordu. Onlara göre, sağlıklı görünüyordu ve yaşına göre "güçlüydü", bu nedenle doğal nedenler söz konusu olamazdı. Belki de 674 dolarlık aylık emekli maaşından soyulmak için saldırıya uğradığına inanıyorlardı.
Sonraki şüpheli, Alan Santos Aguon'du. Eşi aracılığıyla ailenin bir akrabasıydı. Alan, poligraf testine girmeyi reddetti ve görüşmesinden sonra, Washington Eyaleti'ne taşınmak için 2003 model Toyota Camry'sini sattı ve itfaiye departmanından istifa etti.
Poligrafların güvenilir olmadığı için poligraf yapmayı reddetmesi açıktan suçlayıcı değildi. Aracında da bir şey bulunmadı ve temizlenmiş gibi bir işaret de yoktu. Ayrıca kıta ABD'sine taşınma nedeni için de bir bahanesi vardı. Ailesinin geri kalanının yaşadığı yerdi ve onlarla birleşmek istiyordu. Ne yazık ki, bu, o sırada sahip oldukları son ipucuydu. Bu konuda davada yavaş yavaş soğumaya başladı ve araştırma durduruldu.
Alan, ertesi gün yapacaklarının duyulmaması halinde kamuoyunun ve medyanın gölgesinden kurtulamayacaktı. 8 Mayıs 2012'de, Kuzey Mariana Adaları'ndan birlikte yaşamak için ayrıldığı eşine ve çocuğuna bir sandalye ile saldırdı. Bunun için Washington'daki King County hapishanesinde tutuldu.
Yerel polis, ev içi şiddet ve şiddet içeren saldırı suçlamalarında bulundu ve mahkeme teminatını 500.000 dolara belirledi. Ayrıca, sayısız kez ihlal ettiği bir temas yasağı ile karşı karşıyaydı. Ayrıca saldırı suçlamaları ile karşı karşıyaydı. Faloma ve Maleina'nın kaybolmasıyla ilgili hiçbir suçlamayla suçlanmadı.
2014 yılında, Ulusal Kayıp ve İstismar Edilmiş Çocuklar Merkezi, daha sonra Saipan ve hatta Hawaii, Oregon ve Washington Eyaleti'nde dolaşan iki kızın yaşlandırılmış fotoğraflarını üretti. FBI, Saipan'daki bir bakkalda iki kızdan birine benzeyen bir kızın CCTV kamerası tarafından yakalanan bir fotoğrafı da yayınladı. Sonunda, fotoğraftaki kızın kayıp kız kardeşlerden olmadığı anlaşıldı.
O zaman, Şubat 2018'de, FBI başka bir şüpheli buldu. 2012'de bir Filipinli barmenle tecavüz ve cinayet nedeniyle ömür boyu hapis cezası alan Joseph Acosta Crisostomo'ydu. Kendisini aramak için aradığı taksi gibi davranıp, onu arabasına çekip, cesedini terk edilmiş ve harap olmuş bir alışveriş merkezinin banyosuna bıraktı.
Ayrıca 1995'te iki Çinli dükkan sahibinin ve 2006'da bir Çinli kadının cesedi bir plajda bulunduğu için şüpheli olarak göz önünde bulunduruluyordu. Tanıklar, son gördükleri taksiye bindiğini, ancak daha sonra sahte taksi olduğu ortaya çıktı. (Konu hakkında söyleyecek daha çok şey var, ama gelecekte bir noktada Joseph Acosta Crisostomo hakkında tam bir makale yazmayı planlıyorum.)
Ailesi, Saipan'ın güney ucundaki küçük Koblerville köyünde bir eve sahipti. FBI, Faloma ve Maleina'nın cesetlerinin mülkün altına gömülebileceğine inanıyordu. Bir hakim şüphelerinin suda durduğunu düşündü ve onların aramalara başlamalarına izin veren bir emri imzaladı. 17 Şubat 2018'de FBI ajanları ve yerel polis, bahçeyi bir kazıcıyla saatlerce kazdılar, ancak elleri boş döndüler.
Joseph'in avukatı daha sonra, kayıp olduğunda hapishanede olduğunu ve 17 Aralık 2011'e kadar serbest bırakılmadığını belirtti. Buna rağmen, FBI, bu oldukça sağlam bahane rağmen kazının onaylanması için hala yeterli kanıta sahipti. Joseph'in ailesi, bu araştırma nedeniyle FBI'a karşı mahkemede yasal işlem başarmaya çalıştı.
Mart 2018 başlarında, yerel polis, bilinmeyen bir ipucu nedeniyle Kagman'daki terk edilmiş bir arsadaki bir İkinci Dünya Savaşı sonrası çöp tankını kazıp aradı. Cesetlerinin terk edilmiş çöp tankına gömüldüğünü söyledi.
Bu dava için son gelişme buydu. Bu dava hala açık ve FBI, herhangi bir bilgi sahibi olan herkese 25.000 dolarlık bir ödül veriyor. Bilgisi olanlar ayrıca 670-322-6934 numaralı telefondan FBI Bölge Müdürlüğü'ne ulaşabilirler.
Faloma ve Maleina hala hayatta ise, polis ve FBI bunu tamamen dışlamadı ve aslında bu ihtimal hala umut veriyorsa, sırasıyla 24 ve 23 yaşında olacaklar.
Faloma ve Maleina için, otobüs durağının hemen karşısına bir anıt dikildi.
Kaynaklar
[Birkaç bağlantı]