[hikaye] : Gümrük Trolü
Aka, D&D grubumla nasıl aşık oldum, işte hikaye.
Oyuncuların berbat davranışları yüzünden oyunların berbat gittiği çok hikaye duyuyoruz, bu yüzden bugün herkesin moralini yükseltmek ve tüm bir seansın deneyimsizlik ve öngörü eksikliği yüzünden nasıl kahkaha attığımız günümüzde de gülmeye devam ettiğimiz bir hikaye anlatmak istedim, tamamen bir korku hikayesi olmasa bile.
2 veya 3 seviye civarında, 5e oynuyorduk ve ilk TTRPG'mle harika vakit geçiriyordum. GM, seyahat monotonluğunu kırmak için küçük bir sosyal karşılaşma eklemenin eğlenceli olacağını düşündü. Derin bir uçurumun üzerindeki köprüye geldik, bir troll tarafından korunuyordu. Şaşkınlığımıza troll dost canlısıydı ve geçmek için az miktarda altın istedi. Bazı sorgulamaların ardından altının köprüyü korumak için kullanıldığını öğrendik, bu yüzden hepiniz geçiş ücreti ödemeye ve günümüze devam etmeye sevindik... Bizden başka büyücü.
Onun bile hatırlamadığı nedenlerden dolayı, büyücümüz trollü daha fazla sorgulamakta ısrar etti. Hemen onu sorgulamaya başladı. Geçiş ücretini ödemezseniz ne olacağını öğrenmek istedi. Basit, köprüden geçemezsiniz. Tam o anda partimiz yakınlarda açıkça insansı kemikler olduğunu fark etti. Daha çok konuşkan oyuncular, büyücünün geri kalanımızın ödediği geçiş ücretini ödemesini ve yolumuza devam etmemizi sağlamasını ısrar etti. Ben ise o sırada korku içinde oturuyordum, çünkü o zamanlar o kadar sosyal kaygılı bir insan yığınıydım ki olaylara karışamadım. Bu kampanyada zaten birkaç zor an yaşamıştık ve bu adamla savaşmak istemedik. Büyücü taviz vermedi. Trolün yolcuları öldürmeye cesaret ettiğini söyledi, troll ise sadece ücret ödemeden geçmeye çalışanları öldürdüğünü ısrar etti.
Bu karşılıklı konuşma, büyücünün trollü aşağılamayı bitirene kadar devam etti. Troll büyücüye geri bir yumruk attı. Hasar hesaplandı ve büyücü hemen yere yığıldı. Başlangıç sırası belirlendi.
Ancak bu bir savaş karşılaşması değildi. GM'nin bize içecekler almak, tuvalete gitmek ve kendisi trol istatistik bloğunu bulurken ne yaparsanız yapın, demesi gerekiyordu. Birkaç D&D deneyimi olan oyuncular, içinde bulunduğumuz durumun düzeyini, benim ve sosyal ipuçlarını okuyamama yeteneğim bile anlayabileceği kadar belirgin bir bakışla paylaştılar.
Kısa mola bitti ve savaş başladı. Şövalye, büyücüyü ayağa kaldırmaya odaklandı, ancak trollün bir sonraki sırasındaki büyücü hemen tekrar bayıldı. Geri kalanımız hasara odaklanıyorduk ve dürüst olmak gerekirse, tek ateş hasarı karakterimiz baygın olan büyücü olduğundan pek bir yere varamadık. Kaçışa ihtiyacımız vardı ya da TPK olma ihtimali çok yüksekti. GM bile gergindi. Şarkıcı, Tasha'nın Korkunç Kahkahası'nı atmanın harika bir fikri vardı ve neyse ki troll kurtuluş atışını kaybetti. Sıralar geçerken diğer oyuncular birer birer köprüden indi, şövalye baygın büyücüyü yanına alarak, bir kez daha tedavi denemelerinin gerekli olmadığını düşündü.
Köprüde kalanlar rahip, rangerım ve hala yerde kahkaha atan trolldu. Rahibin oyuncusu döndü, gözlerime baktı ve sekiz yıl sonra bile ürperten bir cümle söyledi. "Bana güveniyor musun?"
İlk seansta rahibin bir haydutu kucaklayarak (ve oldukça sağlıksız bir dozda Yaralama) öldürme anısı geldi aklıma. "Hayır... Ama yine de yapacaksın."
Rahip döndü ve köprünün destek halatlarını kesti. Köprü ayaklarımızın altında düştü, troll karanlığa doğru yuvarlandı ve gördüğüm iki en sinir bozucu çeviklik kurtuluş atışının ardından karakterlerimiz köprünün kalıntılarından asılı kaldı. Şövalye, büyücüyü tekrar iyileştirirken, büyücü artık konstitüsyonu bir çöplük statüsü olarak görmeyeceğine yemin etti.
Şimdi yeni bir problemimiz vardı. Partideki yarısı, dibinin görünemediği o kadar derin bir uçurumun öte tarafındaydı ve mil çevresindeki tek köprüyü yok etmiştik.
Diğer taahhütler nedeniyle artık bizimle oynamayan iki kişi olmasına rağmen, bugün hala grup olarak oynuyoruz. Büyücü, harika bir GM'ye dönüştü ve bizi 4. ila 20. seviyeler arasında, muhteşem 5 yıllık bir kampanyada yönlendirdi, ancak ilk kampanyada konstitüsyonu çöplük yapıp trollle kavga başlatmayı hala affetmeyeceğiz.