[hikaye] : 4 yıllık D
4 yıl önce, bir D&D grubuna davet edildim. 3.5 sürüm. Yasalı kötü bir büyücü karakteri yaratmıştım. Genel olarak oyun oynamaktan gerçekten keyif aldım ve karakterim esasen DBZ'deki Vegeta'nın bir karikatürü haline geldi. Hırslı, her zaman daha güçlü olmak ve genel olarak kötü biri olmakla birlikte, her zaman kendi şahsi onurunu savunurdu. Ailesinin kuzeni tarafından katledilmesi ve cesetlerinin diğer şeylerin yanı sıra kötü muamele görmesiyle ilgili bir geçmişi vardı.
DM mükemmeldi, son derece yaratıcı ve yetenekliydi ve tamamen bir ev yapımı kampanya oluşturdu. Karakterler gelişim gösterdi ve herkesin oldukça derin bir tarafı vardı.
Oyuncu sayısı değişkenlik gösterdi ancak sonunda 6'ya düştü. DM'in eşi bir bard, kardeşi bir avcı, 11 yıllık arkadaşım bir barbar, ben büyücü, barbarın kız arkadaşı (sonraki karısı) bir çeşit büyücü ve yarım cüce bir hırsız vardı.
Grupta her zaman çatışmalar oldu, ancak 11 yıllık arkadaşımın karısıyla ilgili olarak belirgindi. Onu sadece 4 yıldır tanıyordum ama her zaman bir şeylerin yanlış olduğunu hissediyordum. Hiçbir şakaya gülmez, her zaman herkesin kendisinden daha iyi olduğunu düşünür ve drama olduğunda her seferinde kendi istediğini elde etmek isterdi. Ama nedense herkes onu severdi ve bunu anlamıyordum. Üstelik aşırı derecede ırkçıydı. "Beyazlar" (ben İspanyol kökenliyim, bana yazık) gibi ben Japonca, Çince veya Korece öğrenmeye veya onun yanında konuşmaya izin verilmiyordu (ne saçmalık).
Ayrıca grup arkadaşlarımızla takılmaya çok zaman ayırdık ve diğer herkes için önemsediğim halde, her zaman o ilahi yağmur bulutu gibiydi ve beni acımasızca rahatsız etti.
Karakterimi aptal buldu ve karakterim karakter yayını zirvesine ulaşacakken, kocası ve onu kaçırmaya ikna etti, partiyi geri çekmeye zorladı. Ve nihayetinde bu konuda özellikle sinirlenmesem de, iki seanstan sonra grup dağıldı. Bu D&D ile ilgili değildi, daha çok benimle ilgili sürekli mizahsız tavrıydı. Beni sürekli aşağı çekip kendisini yükseltiyordu. Baharatlı yemekleri sevmeyenlerin "zayıf" olduğu ve kıtlıklar hakkında birkaç şaka yaptım ve bugüne kadarki en kötü sözlü saldırılardan birini yaşadım. Bir an geriye baktım ama herkes beni kötü adam olarak görüyordu. Neyse, o noktada oradan uzaklaşmaya karar verdim çünkü herkesle, her şeyle takılmak istediğim kadar, artık adil davranılmadığımı hissediyordum.
DM dahil, düşündüğüm arkadaşlar, bolca kanıt ve aldatıcı davranışının kayıtları olmasına rağmen her şeyi üzerime yıkıyordu. Onunla yan yana durmalarının bir nedeni, bunun bir problem olduğunu kabul etmemekti. Ama bu tür gerçek narsisistlerle daha önce hiç karşılaşmamıştım. Tekrar söylüyorum, gösterişli, kibirli, gerçekten ırkçı, dikkat çeken, olgunlaşmamış, insanları kontrol etmek için "o kötü bir şey" arkasına saklanarak manipüle eden ve üstelik seanslara kokain ve diğer uyuşturucuları getiren biriydi. (Son nokta hakkında nadiren konuştum çünkü diğer üyelerin de kendi zamanlarında uyuşturucu kullandığını fark ettim ama yine de beni gerçekten rahatsız etti.)
Gerçekte, gerçekten narsisistler tarafından yetiştirilmiş olsaydım, tehdit işaretlerini bir mil uzaktan görebilecektim, ama öyle değildim. Ailemdeki bazı insanların bu yönde eğilimleri olsa da, hiç kimse bu gerçek, küme B seviyesindeki kalıbın sahibi değildi.
Bu yüzden bir grupta bu nedenle patlama olması beni üzüyor ama hayat devam ediyor ve hiçbir oyun, kötü muameleye kurban gitmeye değer değil.