[hikaye] : Oyuncu, IRL ilişkisi sona erdikten sonra RP yapmaya devam etmek için bir bilgisayarı ele geçirir
Bu, DnD'ye ilk gerçek maceramın ve beni bu maceraya götüren felaket ilişkinin hikayesi.
80'ler/90'larda yaşanan aşırı dinci bir ailede, aşırı muhafazakâr bir kasabada büyüdüm ve Dungeons & Dragons etrafındaki şeytani panik söylemlerine tamamen inanıyorlardı. Bu yüzden evimize Dungeons & Dragons kitaplarının girmesini kesinlikle yasaklıyorlardı. Doğal olarak, bu beni hemen bunları aramaya yöneltti. Açtığım anda büyülendin. Başka insanlarla işbirliği içinde hayal kurmayı mı oynayabilirdim? TTRPG'ler, hayatım boyunca neden bendeydiniz?!
Uygulamada, durum bundan biraz daha karmaşıktı. Az sayıdaki arkadaşım dindar insanlardı ve onların yanında bir DnD kitabı çıkardığımda, "bozucu bir etki" olarak görülecektim, şeytanları kovmak için el üstünde dualar yapacaktık vs. vs. ve okulda oyun oynayan çocuklar, meme bezleri olmasıyla hemen oyunda yer almama izin vermeyecekleri düşüncesindeydiler, bu yüzden bir şekilde sıkışıp kaldım. Bu harika şeyin var olduğunu biliyordum ama oynayacak kimse yoktu. Ve çok oynamak istiyordum.
Üniversiteye gelince! Aşırı dindar ailemle düşük temas halindeydim, kendi evimdeydin ve ağır duygusal şeylerle uğraşmaya başladım. Bildiğiniz gibi, kötü bir durumdan çıkana kadar gerçekten yürüyebileceğiniz tek şey budur. Zihinsel olarak en iyi durumda değildim, ama olumlu değişimler yapıyordum. Önümde Badgering Bard vardı.
Kampüste Badgering Bard ile tanıştım ve birkaç dersi birlikte aldık. İnsanların romantik ilgisi olduğunda çok dikkatli değilim ama BB ile birlikte oldukça çabuk belli oldu. İlk başta onu incelikli bir şekilde reddetmeye çalıştım, ama açıkça bu adam ipucu alamıyordu, bu yüzden onunla görüştüm ve kesin bir dille ona romantik bir şey aramadığımı, yalnız olmanın ve kendim üzerinde çalışmanın iyi olduğumu ve bununla ilgili saygı göstermesini istediğimi söyledim. Onun cevabı: "Senin birkaç yıl yaşlıyım ve hayatımı hallettim ve baktığım kadarıyla ne istediğini bilmiyorsun." O anda onun bacaklarına tekme atmak istedim, ama "İlgilenmiyorum, teşekkürler. Görüşürüz" dedim ve gittim.
Ama hayır, orada bitmedi. Badgering Bard orada kaldı. Dersimizde yanımda oturdu, çalıştığım yeri buldu ve hatta oda arkadaşımla arkadaş olduğu için eve geldi. Ve utanarak söylüyorum, BB'nin sürekli etrafımda dolanması ve her ay ya da on gün içinde belki bu sefer evet diyeceğimi görmek için suyunu ölçmesiyle dört ay sonra beni yordu.
Anlıyorum, anlıyorum! Zihinsel olarak iyi bir durumda değildim, hatırla! Gerçekten sıkılacağını ve başka bir şeye geçeceğini ve sürekli etrafımda dolaşan varlığından kurtulabileceğimi düşündüm. Onu "yakalayınca" bana aslında bu kadar heyecan verici olmadığımı ve sürekli takıntılı olduğu başka bir şeye uçacağını düşündüm. Oda arkadaşım da BB'nin flört geçmişiyle biraz aşina olduğundan, bunu bana da böyle düşündürdü.
İki ay içinde bu adam pes etmiyordu. Ama yaptığı şey, bana tercih etme izlenimi veriyor. Örneğin, "Akşam yemeğinde ne yemek istersin?" diye soruyor ve ben "Hint yemekleri" diyorum ve o "Hint yemeği yada *kaçınılmaz olarak yediğimiz* başka ne isterseniz*" diye karşılık veriyor. Direndiğimde, tartışmaya dönüşüyor ve erken aşamalarda bu kadar tartışmanın uzun vadeli bir ilişki için iyi bir işaret olmadığını vurguluyorum.
Uzun vadede uygun bir çift olmadığımızı söylediğimden hemen sonra, BB beni iyi arkadaşlarıyla DnD kampanyasına katılmaya davet etti. Tamamen vurdu! Anında şüpheci oldum. A) Bu arkadaşları tanımıyorum. Hepsi BB'ye benzer mi? O zaman sıkıntılarım dört katına çıkacak. B) Kampanya uzun vadeli bir taahhüt ve ileride BB ile aynı ortamda sürekli olarak olmayı gerçekten istiyor muyum bilmiyorum. Ama sonra C) Dungeons and motherfucking Dragons! Yıllardır oynayacak insan bulmayı bekliyordum ve şimdi masaya davet edildim.
Herkesle Session 0 için buluşmaya ve uyum olup olmadığını görmeye karar verdim. BB'nin arkadaşları? Harika insanlardı! DM'miz zengin bir kendi ürettiği evren yaratmıştı ve yeni çıkan 4. baskıyla ilgili tüm sorularıma yanıt vermeye hevesliydi ve herkes, yeni 4. baskıyla ilgili hızlanmamda çok sabırlıydı. Diğer herkes karakterlerini zaten kurmuş olduğu için ve acilen bir et kalkanı istedikleri için Savaşçı olarak karakter oluşturdum. Yeni bir oyuncu olarak mekanik olarak hafif bir şeyler istedim. Karizmayı döküm statüm yaptım ve savaşçımı daha çok homurdanan ve konuşan biri olarak kurdum, böylece kampanyadan aniden kaybolsa, RP açısından büyük bir kayıp olarak görülmezdi. Her şey planlanmıştı.
Ama bu adamlarla oynamayı çok sevdim. Günlük yaşamlarında bunlar utangaç ve biraz garip olan tiplerdi ama oyun masalarında canlandılar. Her karşılaşmada ortaya çıkan hayal gücü ve yaratıcılık gerçekten inanılmazdı. BB ise, partinin yüzü olarak kendini seçti ve gerçek hayatta olduğu kadar oyunda da rahatsız ediciydi.
Üç aylık dönemde BB ve ben yemek yiyorduk ve garsonla önümde flört etmeye başladı. Önlüğünde kitabın başlığı açıkça görülebiliyordu ve ona o kitabı çok sevdiğini ve onunla bir şeyler hakkında konuşmak için numarasını alması gerektiğini söyledi. Bu olay, söz konusu yazarla onu tanıştırdığım göz önüne alındığında özellikle kötü bir hareketti. Kaşımı kaldırmadan, bir arkadaşımın bana eşi restoranın garsonuyla önümde flört etmiş olduğunu söylediğinde vereceğim tavsiyeyi ona da verdim, masaya oturduğumda sipariş ettiğim içecek için ödedim ve gittim. Birkaç kendini savunma hikayesiyle peşimden koştu, "bu sadece ilişkinin sıkıcı geldiği için yaptığı bir şeydi" dedi ve lütfen bir şans daha vermeliyim diye rica etti. Yürüdüm.
Eve geldiğimde, beni terk etmesi durumunda intihar tehditleri içeren uzun, yalvarıcı bir sesli mesaj bırakmıştı. Ve kendi zihinsel sağlığımla mücadele eden genç bir insan olarak bu beni çok kötü etkiledi. Bu yüzden kaldım.
Ama en azından DnD'ye sahiptim.
Hani, biraz. Her seviye atladığımızda, karakterim için "önerilen" özellikler listesini çıkarıyordu ve bu tercih yanılsaması geri geliyordu. Seçimimi yaptım ve yeniden başladı: "Bunu seçebilirsiniz veya..."
Kampanyamız büyük bir macera oldu ama ilişkim giderek daha da sorunlu hale geliyordu. Çoğu zaman söylediklerimi dinlemediğine ikna oldum. Bana danışmadan, ayrıntılı beş yıllık bir planla birlikte tüm geleceğimizi planlamıştı. "Çocuk yok, evlilik yok" demiştim ama yüzüğümün numarasını öğrenmeye çalışmaya başladı. Sadece DnD'yi oynamak için evli tutulmak için o kadar pasif olacağım bir durumdu. Bu delilikti.
Neyse ki, eğitimimi sürdürmek için taşınmam gerekiyordu ve bu da bu ilişkiden kurtulmak için mükemmel bir nedendi. DnD seansımızdan sonra savaşçım için son bir kahkaha atıp taşınmadan önce BB ile ayrılma haberini paylaştım ve ayrılmayı denedim. Vay canına, ne kadar denedim. Ama ne kadar söylersem söyleyeyim BB sadece... duymayı reddediyor gibiydi? Anlaması zor bir şeydi. Sanki o özel gerçeği seçici olarak kabul etmiyor ve bana ulaştığımda konuşacağımız ve sanki belirli bir planımızın olduğu uzaktan devam ediyormuş gibi davranıyordu. Ama konuşmadık! BEN ONDAN AYRILDIM.
Ne yapacağımı bilemiyordum. İstemediğin haberle üzüntü duymayı anlayabiliyordum, ama sadece... duymadığını sanmak bilmediğim bir taktikti. Muhtemelen oraya ulaşma konusunda biraz yardımı olacak düşüncesiyle, Dear John mektubu yazdım. Benimle iletişime geçmemeye devam etti.
Bu süreçte eski DnD grubuma ulaşmadım. Hepsinin BB'nin arkadaşları olduğunu düşündüğümden ve ayrılıktan sonra onlarla iletişime geçmemin müdahaleci olacağından dolayı uygun gelmedi. Onlardan duyduğumda duyacağım, duymazsam da nedenini anlayacağım ve birlikte geçirdiğimiz süreyi değerlendireceğim.
Bir yıldan fazla bir süre sonra. Lisansüstü eğitimin ilk yılı tamamlandı ve bazı arkadaşlarıma tekrar ziyaret ettim ve kiminle karşılaştım? Kampanyamızın DM'si! Şehrin yeniden geldiğime şaşırmış ama mutlu görünüyor ve hemen, şehre geldiğimde akşam DnD oynamak için birkaç saat boş zamanım olup olmadığını soruyor. Aşağıdaki konuşma gerçekleşiyor:
Ben: "Açıkçası hepinizle oynamayı çok sevdim, ancak bu koşullar altında iyi bir fikir olmayabilir."
DM: "Koşullar mı? Ben: "Eee, Badgering Bard ve ben ayrılıştan beri konuşmadık ve o zamandan beri hepinize mesafe koymaya çalıştım-"
DM: "Bekle, geriye doğru git, sen ve BB ayrıldın mı? Ne zaman?"
Ben: "Eee... şehri terk ettiğimde?"
DM: "Bekle, yani bir yıl önce mi? Hayır hayır hayır, bekle, ne?! Senin karakterini oynamış! Senin geri döneceğini söylediğini ve senin geri döndüğünde seviyesini yükseltmeni beklediğini söylemiş."
Ben: "*Uzun bir iç çekiş*... Tamam, sana ne söylediğini söyle."
Görünüşe göre Badgering Bard, inkar trenine tek yönlü bilet almış ve yakında durağa inmeyi düşünmemişti. DnD grubuna hala birlikte olduğumuzu, ancak okulla çok yoğun olduğum için haber alamayacağımı söylemişti. Seviye atladığımızda seçimimi ona ilettiğimi, geri döndüğüm anda kampanyaya yeniden katılmak için istekli olduğumu söylemişti (not: Mezuniyetten sonra nereye gideceğimi bilmiyordum ama üniversite kasabama geri dönmeyeceğim). Bazen, hikaye gerektirdiğinde, kendi karakteriyle benim karakterimi oynadı... Bilmiyorum, ruhumda beni yanımda tutmak için mi, geri dönmeye ikna etmek için mi? Sonuçta, oyunun ne olduğuna dair hala net bir fikrim yok. Sonunda numaranın işe yaramayacağını anlamış olmalı. Sonuçta, kafasında neler olup bittiğini bilmem benim sorumluluğum değil ve dürüst olmak gerekirse, muhtemelen asla bilemeyeceğim.
DM'ye gerçeği söyledim, geçmişte intihar tehditleri olduğu için ona BB ile temasa geçerken dikkatli davranması gerektiğini ve kampanyamızdaki olayları duyan ve kendi başlarına TTRPG denemek isteyen iki arkadaşımın iletişim bilgilerini verdim. O masaya geri dönmedim.
Bu tartışmanın nasıl gittiğini bilmiyorum ve sanmıyorum ki bilmem benim yerim olsun. DM'nin iki arkadaşımla iletişime geçtiğini ve onların farklı bir kampanya için masanın düzenli üyeleri haline geldiklerini biliyorum. Ve beni oraya götüren ilişkinin bir enkaz olmasına rağmen, yıllarca ulaşamadığım bir dünya açtığı ilk DM ve ekip için sonsuza dek minnettarım.
Bu alt başlıkta sıkça "kötü DnD'den daha iyi DnD yok" diye bir atasözü görürüz ve çok akıllıca sözlerdir. Benim durumumda DnD harika ama beni bu yola sokan ilişki değildi, bu yüzden kendi atasözümü sunuyorum: büyük DnD, kötü bir ilişki içinde kalmaya değmez.